Pod przykrywką… („Kontener” Agata Chróścicka)

„Kontener” Agata Chróścicka

wyd. W.A.B.

rok: 2011

str. 376

Ocena: 4/6

Święta, święta. No i wielkie plany. Ja jeszcze przed świętami, a w sumie zaraz na początku grudnia postanowiłam, że ten ostatni miesiąc roku będzie czasem „nadganiania”. Zdecydowałam, że właśnie teraz przeczytam te wszystkie „odleżynki” jak to ja je nazywam, czyli książki, które już jakiś czas u mnie przebywają. Plan piękny i w zasadzie realny… no prawie realny. Bo w tym moim dopracowanym grafiku nie wzięłam pod uwagę nadchodzących świąt i szału, jaki mnie ogarnia w tym okresie. Miesiąc zaczął się od pieczenia pierników, potem przez kilka dni precyzyjnie je dekorowałam. W połowie miesiąca zabrałam się za własnoręczne dekorowanie bombek, bo przecież nie mogą wisieć na choince takie brzydkie, gładkie. No, a kilka dni przed świętami, to było już działanie na pełnych obrotach – gotowanie, pieczenie, planowanie i sprzątanie. No dobra, nadzorowanie sprzątania.

Kontener Agaty Chróścickiej czytać zaczęłam kilka dni przed Bożym Narodzeniem. W myślach ustaliłam, że książkę skończę przed świętami albo w same święta. Skończyłam dziś, czyli sporo po założonym terminie. Sama na sobie się zawiodłam, ale cóż począć… czasu nie cofnę, dobrze, że w ogóle udało się to przed końcem roku J. Tyle tytułem wstępu, który w sumie powinien wyjaśnić, dlaczego tak ociągałam się z tą jedną lekturą. Bo to przede wszystkim ten natłok zadań sprawił, że czytanie tak bardzo przeciągnęło się w czasie. Choć były również inne czynniki, ale o nich szerzej poniżej.

Jest rok 2005. Afryka. Gabon. Port Gentil. Marco la Salle w jednym z barów popija ulubione belgijskie piwo. Atmosfera jest niemal sielankowa, aż do momentu, w którym w barze zjawiają się marynarze. Dochodzi do nieprzyjemnej wymiany zdań i przepychanek. W skutek tych zdarzeń Marco ginie. W tym samym czasie Anna Niezgoda, polska dziennikarka, pozyskuje bardzo intrygujące informacje dotyczące jednego z polskich gangsterów. Z dnia na dzień stał się on z pozoru szanowanym obywatelem i założył hurtownię sprzedającą farmaceutyki. Anna wyczuwa pismo nosem i rozpoczyna śledztwo, które prowadzi ją do Glorii Watson, pracownicy wielkiego brytyjskiego koncernu farmaceutycznego, będącego jednym z głównych dostawców firmy gangstera. Wychodzi na jaw, że Gloria jest w posiadaniu informacji, o których istnieniu Anna nawet nie śniła. Bardzo niebezpiecznych informacji, jak się okazuje. Nim decyduje się na ich przekazanie dziennikarce – ginie, a policja stwierdza, że kobieta popełniła samobójstwo. W to z kolei nie może uwierzyć Paul Affleck – z którym Gloria dzieliła biuro (i nie tylko) w Saxon & Pride. W skutek korzystnego obrotu spraw Anna i Paul nawiązują współpracę, która poważnie namiesza w ich życiach oraz w funkcjonowaniu kilku firm działających na arenie międzynarodowej. Jak i dlaczego? Jaki ma z tym związek tytułowy kontener? Gdzie będą musieli udać się bohaterowie, by rozwikłać piętrzące się wokół nich zagadki? To tylko kilka pytań, które można zadać podczas lektury powieści Agaty Chróścickiej.

Przyznam szczerze, że książka leżała w mojej biblioteczce bardzo długo. Sama nie wiem jak do tego doszło, że nie sięgnęłam po nią wcześniej, bo tematyka której dotyka, jest niezwykle intrygująca. Jak się nad tym głębiej zastanowić, to odpowiedź okazuje się niezwykle banalna – bardzo mało o tej książce napisano. Rynek nie został zalany niezliczoną liczbą recenzji, nie rozpisywano się o niej na portalach. Takie przynajmniej odniosłam wrażenie. W związku z tym nie odczuwałam presji, że powinnam tę powieść koniecznie poznać. A szkoda, bo, jak już wcześniej wspomniałam, treścią dotyka ona bardzo ciekawych kwestii. Niestety autorce nie do końca udało się mnie „kupić”. Powieść obfituje w liczne opisy i przemyślenia bohaterów, które niekoniecznie sama umieściłabym w tej książce. Przyznać muszę, że po zapoznaniu się z częścią z nich zdecydowałam, zrezygnowałam z ich dalszej lektury. Resztę Konteneru przeczytałam opierając się na dialogach, które zawierały wszystko co niezbędne do rozwiązania zagadki. Oczywiście zdarzało się, że musiałam cofnąć się i wczytać się dokładniej w opis, miało to jednak miejsce niezwykle rzadko. Jest to jednak jedyny zarzut jaki mam do opisywanej właśnie lektury. Autorka całkiem sprawnie skonstruowała sylwetki bohaterów, dzięki czemu niemal natychmiast zapałałam do nich sympatią. Oczywiście nie zawsze postępowali oni tak, jak ja bym postąpiła, ale to przecież naturalne – każdy w końcu żyje swoim życiem i popełnia własne błędy. Akcja Konteneru intryguje i zmusza czytelnika do głębszej zadumy, do zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi. Do tego jest wartka i płynna, a jeśli pominąć niewnoszące nic opisy, to powiedzieć można również, że hipnotyzuje i nie pozwala na chwilę wytchnienia. Książkę zaliczam do dobrych i zachęcam do lektury.

Za książkę dziękuję Wydawnictwu W.A.B.

Baza recenzji Syndykatu ZwB