Na łamach („Niedoskonali” Tom Rachman)

„Niedoskonali” Tom Rachman

wyd. Sonia Draga

rok: 2011

str. 312

Ocena: 4,5/6

Muszę przyznać, że wybór najnowszej lektury do recenzji wyjątkowo nie sprawił mi problemu. Jeden rzut na obwolutę książki sprawił, iż poczułam, że to właśnie to, że właśnie na „Niedoskonałych” Toma Rachmana mam aktualnie wielką ochotę. Czemu? Pięćdziesięcioletnia podupadająca gazeta, jej pracownicy i ich osobiste problemy. Czy może być coś lepszego dla pasjonata tej tematyki? Dla osoby, która kiedyś, bardzo dawno temu, marzyła by zostać redaktorem? Według mnie nie. Dlatego właśnie zdecydowałam się przyjąć ją w moje skromne progi i niedługo później przeczytać.

Jaka jest różnica między tym, jak wydawano gazety pięćdziesiąt lat temu, a jak to jest robione teraz? Co i dlaczego się zmieniło? Zastanawialiście się kiedyś nad tym? Ja dość często. Zawsze pasjonowała mnie taka tematyka i z chęcią łaknęłam informację z życia różnych redakcji. Swego czasu podjęłam się nawet samodzielnego poprowadzenia gazetki szkolnej i powiem jedno – nie była to bułka z masłem. Ale do rzeczy.

„Niedoskonali” autorstwa Toma Rachmana, to zbiór opowiadań traktujący o życiu prywatnym i firmowym poszczególnych pracowników jednego z rzymskich dzienników. Przy czym dziennik, o którym mowa jest dość niezwykły. Założony został kilkadziesiąt lat wcześniej przez milionera, któremu marzyła się gazeta z prawdziwego zdarzenia. Za jej siedzibę wybrał Rzym i zdecydował, że skierowana ona będzie do ludzi żyjących na emigracji – pisarzy, polityków itp. W związku z tym rozrzucił swoich korespondentów po całym świecie sprawiając, że gazeta zaczęła tętnić wielonarodowościowym życiem. Do zarządzania swoim dziełem Ott zatrudnił Betty i jej męża Leo, którego mianował redaktorem naczelnym. Cała książka składa się, jak już wcześniej wspomniałam, z opowiadań traktujących o poszczególnych pracownikach. Kończąc każdą historię autor przenosi nas w przeszłość, prezentując fakty z życia Otta, Betty i Leo, dla których gazeta stała się całym światem.

W książce znalazłam kilka opowieści, które szczególnie mnie ujęły. Pierwszą z nich była historia Lloyda Burko, paryskiego korespondenta gazety. Lloyd jest starszym panem, bez dostępu do Internetu, bez komputera i w zasadzie bez chęci do życia. Jego dużo młodsza żona w zasadzie przeprowadziła się do sąsiada, który jest w stanie zaspakajać jej potrzeby lepiej niż on. Dzieci z poprzednich związków do ojca w zasadzie się nie odzywają, a jak już to robią to nie wychodzi z tego nic dobrego. Lloydowi zaczyna brakować środków do życia, posuwa się więc do sfabrykowania pewnych informacji, by tylko zarobić na artykule. Drugą historią, która wzbudziła moje żywe zainteresowanie była opowieść Hardy Benjamin, prowadzącej dział ekonomiczny. Hardy jest niska, nijaka i od lat jest na diecie. To chyba przede wszystkim ta dieta mnie przekonała do tej bohaterki. Jej życie… cóż, pozostawia wiele do życzenia, a podejmowane decyzje zwykle są dość odległe od racjonalizmu. Szczególnie jeśli chodzi o płeć przeciwną.

Książka zawiera oczywiście wiele innych, bardzo interesujących historii. Jest opowieść Arthura, który prowadzi dział nekrologów, jest również Herman, kierownik redakcji, który z wielką zaciekłością tworzy Biblię gazety. Jest też Kathleen, Winston i Abby oraz wielu innych bohaterów, pracowników gazety. Każdy ma do opowiedzenia swoją historię, każdy przeżył lub przeżyje w swoim życiu coś bardzo ważnego. Jak to wpłynie na całą redakcję? Jak potoczą się jej losy w erze Internetu? Czy gazeta papierowa ma w ogóle rację bytu? Tych i wielu innych rzeczy dowiecie się, jeśli poświęcicie chwilę lekturze „Niedoskonałych” Toma Rachmana.

Mnie powieść przypadła do gustu, choć nie zachwyciła. Każda przedstawiona historia jest intrygująca, a przerywniki, w których autor zaprezentował tworzenie gazety były bardzo ciekawe. Niestety jest jedna wada opowiadań. W każdym rozdziale poznajemy nowego bohatera, a to nie jest łatwe, przynajmniej dla mnie. Bo kiedy już kogoś zaczynałam lubić to… opowiadanie się kończyło i zaczynało nowe prezentujące kogoś zupełnie nowego. I tak w koło.

Historia jest spójna, dobrze zbudowana i interesująca. Bohaterowie intrygują i przekonują czytelnika do siebie. Z każdym przeczytanym rozdziałem chce się więcej i więcej. A na końcu… pozostaje niedosyt. Choć trudno mi w to uwierzyć, „Niedoskonali” to debiut literacki Toma Rachmana. Takie debiuty lubię i z niecierpliwością czekam na kolejne książki tego autora. Polecam.

Za książkę dziękuję portalowi Duże Ka oraz Wydawnictwu Sonia Draga

Recenzja dostępna jest również tutaj :)