30 kwietnia 2015

Bookowo 4/2015 (26)

Bla, bla, bla... aby tradycji stało się zadość powinnam ponawijać coś o tradycji, o zmianach itp. I pewnie zaraz zacznę naturalne dla mnie lanie wody, ale... na pewno nie w pierwszym zdaniu. No może nawet nie w dwóch, czy trzech pierwszych :)

Jakoś mi ostatnio nie idzie trzymanie się wytyczonych ram. Stosiki miały pojawiać się w ostatnie soboty miesiąca, ale nie zawsze mi to wychodzi. Tak jak na przykład jest teraz. Już dużo po 21, czwartek, ostatni dzień miesiąca. A ja właśnie sobie uświadomiłam, że nie tylko nie wstawiłam postu w minioną sobotę (zrobiłam to z premedytacją zresztą), to jeszcze dziś zaraz po pracy, zamiast pisać, położyłam się na kanapie i trochę pospałam. A co, kto bohatemu zabroni, jak to się zwykło mawiać. No i w ten oto sposób, późną porą, stukam w klawiaturę... w sumie sama nie wiem po co :) Bo przecież wystarczy wstawić fotki i po sprawie :) Więc wstawiam :) 

Tym razem fotek jest kilka. Pierwsza wykonana zaraz po "postawieniu" nowego regału. Reszta aktualna :) 

Na Starter - Lisy Price (Albatros) już nie mogę się doczekać. Mam nadzieję, że wkrótce uda mi się rozpocząć lekturę :) 

Wszyscy ludzie przez cały czas - Marty Guzowskiej (GW Foksal) to kontynuacja serii o zwariowanym i ekscentrycznym archeologu Mario Yblu. Liczyłam, że na koniec miesiąca będę już po lekturze, niestety - nie udało się. Ale może wkrótce się uda :) 

Bałkany zebrane z asfaltu - Michał Mazurek (Novae Res) to lektura, która oczekuje na Artura. Małż się za nią zabiera, ale do końca zabrać się nie może. Oby wkrótce pojawiła się recenzja :) 

Eleonora & Park - Rainbow Rowell (Otwarte) to moja wielka porażka. Porażka, bo to nie ja czytałam i recenzowałam tę powieść, tylko oczywiście Wiktoria. RECENZJA. Ja mam nadzieję, że książkę przeczytam na urlopie :) 

Po zmierzchu - Alexandry Bracken (Otwarte) przeczytałam już jakiś czas temu. w kwietniu doczekałam się egzemplarza papierowego, za co bardzo dziękuję wydawnictwu. Cała seria jest świetna i polecam ją z czystym sumieniem. RECENZJA.

Na tym stosiku brakuje powieści, która trafiła bezpośrednio do Wiktorii, czyli Biorąc oddech - Rebeki Donovan (Feeria) RECENZJA oraz filmu Furia, który do recenzji od Dużego Ka (RECENZJAdostał Artur i który położył... nie wiem gdzie :) 

Na kolejnym "stosiku" widać powieści, które dotarły do mnie w drugiej połowie kwietnia. 

W ostatnich dniach przyszła do mnie Metalowa Dolna - Bruna Kadyny (od autora). Książeczka niepozorna, ale podobno bardzi ciekawa. 

After. Już nie wiem, kim bez ciebie jestem - Anny Todd (Między Słowami) czytałam jeszcze w marcu i na początku kwietnia. Polecam i zapraszam na RECENZJĘ.

Pięknego drania - Christiny Lauren (Zysk i s-ka) zamówiłam już tak dawno, iż byłam przekonana, że już do mnie nie dotrze. Ale dotarła. Pewnie więc wkrótce będę miała okazję ją przeczytać :)

Opis Chłopca w lecie - Cartera Wilsona (Świat Książki) zaintrygował mnie. Bardzo się cieszę, że będę miała możliwość przeczytania tej powieści. 

Na koniec wisieńja na torcie. Wiem co jem. Przepisy z programu - Kasia Bosacka (Grupa Publicat). Program oglądam od początku jego emisji i uważam, że jest świetny. Książę przeczytam więc z wielką przyjemnością. 

No i coś na odstresowanie. 100 ciuchów i dodatków do pokolorowania. Modne kolorowanie (Egmont). A poniżej kredki. Ja już się kolorowanie nie mogę doczekać :)
















A jak u was? Podobne stosiki? Coś podkradacie? Coś odradzacie? 

29 kwietnia 2015

Najlepsza praca na świecie (Furia - David Ayer)

Furia - David Ayer
dystrybucja: Monolith Films
czas trwania: 129 min
rok: 2014
DVD: 2015
Ocena 5/6 

Od dłuższego czasu w kinie brakowało dobrego filmu o II Wojnie Światowej, że o filmie pancernym nie wspomnę. Na szczęście David Ayer (reżyser) zabrał się za film Furia, gdzie głównym bohaterem jest Furia, czyli czołg M4 Sherman i jego załoga wchodząca w skład drugiej dywizji pancernej zwanej Piekłem na kołach. Cała ekipa to weterani walczący z Niemcami od czasów północnej Afryki. Bez szwanku w składzie osobowym zdobyli tak zwany szacuken wśród braci broni, a dbający o nich dowódca to absolutna legenda dywizji. 

Reżyser od razu wali w widza z grubej rury, pokazując bardzo wymowny przejazd samotnego jeźdźca przez pobojowisko. Scena ta jest jakoś tak dziwnie przejmująca, zresztą koń stanowi ewidentnie klamrę tego filmu. Tak właśnie David Ayer rozpoczyna swoją opowieść o realiach schyłku wojny na zachodnim froncie, gdzieś w Niemczech, do których Alianci właśnie wjechali na gąsienicach swoich Shermanów. Wszystko jest szare i ponure, a dookoła czai się śmierć. Spychacze zgarniają ciała do zbiorowych mogił, czołgi rozjeżdżają martwych i żywych, a na drzewach wiszą tchórze.

W to wszystko wplątani są żołnierze i losy głównych bohaterów, czyli załogi Furii. Zamknięci w swoim czołgu i wykonują rozkazy, kolejne misje, a chroni ich przed śmiercią jedynie cienki pancerz benzynowej zapalniczki Ronson, jak zwykło się mówić o Shermanach. Zgrany zespół w jednej z misji traci swojego strzelca, którego zastępuje młody Norman. Świeży adept ośmiotygodniowego szkolenia potrafiący jedynie pisać 60 słów na minutę na maszynie. Teraz z dnia na dzień jego czyste sumienie i idee romantycznej wojny zostają zmieszane z błotem. Bohaterowie czołgu są w nim uwięzieni, a ich jedynym wyborem jest zabić lub zginąć. Nad zgrają indywidualności stanowiącą załogę piecze sprawuje sierżant Don (Brad Pitt), który jest dla nich jak surowy, ale sprawiedliwy ojciec, gotowy z nożem rzucić się na Helmuta, ale i wybić zęby za nieposłuszeństwo. Momentami można zobaczyć w nim porucznika Aldo Raine z Bękartów Wojny, z radością i furią zabijającego Niemców. Aktorzy na tyle dobrze wcielili się w swoje role, że czasami ma się wrażenie, iż jest to film dokumentalny. Zresztą twórcy bardzo przyłożyli się, aby zachować prawdę historyczną. Strony konfliktu używają właściwej dla siebie broni i taktyki. Shermany ponoszą duże straty i po trafieniu niemal od razu się zapalają. Jedyny zniszczony Tygrys zabiera ze sobą dwie M4-ki, co i tak jest dobrym wynikiem, bo dowództwo aliantów zakładało w takiej sytuacji straty na poziomie pięć do jednego. Eksplozje nie mają hollywoodzkiego rozmachu, ale i tak są bardzo dramatyczne. Całe widowisko okraszone jest wyśmienitą muzyką, która dopełnia to, co dzieje się na ekranie. 

Film w zasadzie można podzielić na dwie części. Pierwszą, trwającą przez większa cześć seansu, którą oglądało się z wielką przyjemnością. To w jej trakcie każdą chwilę na ekranie przeżywało się z bohaterami. Ich rozterki, ich walka z wrogiem i samym sobą wciągają widza. Widać cały bezsens wojny i cierpienie jakie ona wywołuje. Druga część filmu to całkowicie inna bajka. Chodzi tu o ostatnią bitwę, w której to reżyser zapomniał, że stworzył świetny film. Dzielni amerykanie wybijają niemal do nogi batalion SS. Fanatyczni żołnierze, ostatnia nadzieja na zwycięstwo Niemców, idą pod lufy amerykańskich karabinów kolejnymi falami, zapominając o jakiejkolwiek taktyce. No dobrze, może byli jakimiś rekrutami, ale mimo wszystko wygląda to śmiesznie, wręcz komicznie. Tutaj kłania się Rambo i jeszcze ta przyśpiewka SS. Ponadto przemarsz takiego batalionu (300 ludzi!), w tamtym okresie byłby praktycznie niemożliwy, gdyż alianckie lotnictwo panowało całkowicie w powietrzu i taka kolumna byłaby dla pilotów doskonale dostrzegalnym celem. 

Oczywiście mimo tej końcowej krytyki, film jest świetny i pisząc tę recenzję oglądam go trzeci raz. Świetna praca kamery, doskonale oddane realia wojny i w większości przypadków muzyka, która potęguje doznania. Na pewno dla fanów militarystyki jest to pozycja obowiązkowa, inni pewnie obejrzą go dla Brada Pitta. 

Na sam koniec mam jeszcze trzy sprawy i kończę tę recenzję. Wszystkie związane są z postacią graną przez Shia LaBeoufa, czyli Biblią. Po pierwsze w wąsach wygląda komicznie. Po drugie w ostatniej scenie do końca miałem nadzieję, że dzięki obecności Sama Witwicky'ego, Furia zamieni się w Autobota i wesprze swoją dzielną załogę. Po trzecie odniosłem wrażenie, że łączy go coś więcej z sierżantem niż tylko przyjaźń.

Artur Borowski

27 kwietnia 2015

Wybrałam, że będę oddychać („Biorąc oddech” - Rebecca Donovan)

„Biorąc oddech” Rebecca Donovan
Tom: III
Cykl: Oddechy
Wyd. Feeria
Rok: 2015
Str. 484
Ocena: 6/6



Jest tak samo, może tylko trochę smutno
I nie mówisz dobranoc i nie mogę przez to usnąć*

Oddychanie wydaje się nam takie łatwe. Bo co to jest, wziąć oddech i potem go wypuścić? Zwykła, niewywołująca na nikim wrażenia codzienna czynność. Jednak są osoby, które oddychają z trudem, walczą o każdy wdech, a potem mają problem z jego wypuszczeniem.

Emma przeszła w swoim życiu więcej niż niejeden człowiek. Przetrwała śmierć swojego ojca, nienawiść matki, przemoc, zarówno fizyczną jak i psychiczną i wydawałoby się, że po tym wszystkim, jej życie w końcu się ułoży, nabierze barw, jednak ono… lubi płatać nam figle. Dziewczyna musiała podjąć jedną z najtrudniejszych decyzji w jej życiu – musiała wybrać pomiędzy zostawieniem swojego ukochanego, a ciągłym (w jej mniemaniu) ranieniem go. Wybrała tak zwane mniejsze zło, po prostu… odeszła. To jednak nie doprowadziło do niczego dobrego. Zarówno ona jak i Evan stracili najważniejszą rzecz w życiu i oboje nie byli w stanie normalnie funkcjonować. Ją dręczyła pustka, jego – koszmary. Oboje byli zamknięci w swoich światach. Jednak, po dwóch latach męki Emma postanowiła z tym skończyć. Zatraciła się w świecie imprez, alkoholu i nie zauważała tego, jak szybko zaczyna zamieniać się w swoją matkę. Wszystko się zmieniło, gdy dowiedziała się, że Rachel popełniła samobójstwo. Świat dziewczyny ponownie legł w gruzach. Co stanie się na pogrzebie jej matki? Czy dziewczyna podda się, czy też będzie walczyć do końca? Jaką rolę odegra w tym wszystkim Evan? Tego wszystkiego dowiecie się czytając Biorąc oddech.

Lektura jak zawsze bardzo wciągająca. Autorka trzyma czytelnika w niepewności od początku do samego końca, stwierdzenie emocjonalny rollercoaster jest jak najbardziej na miejscu. Książka zdecydowanie nie jest przesadzona, choć myślałam, że nie będę w stanie jej zdzierżyć, ona zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie.

Z tego miejsca ogłaszam, że podziwiam Rebeccę Donovan za napisanie takiej powieści, zdecydowanie trzeba jej wręczyć jakąś nagrodę. Oczywistym jest więc stwierdzenie, że Biorąc oddech jest warte przeczytania.

Somehow it feels like nothing has changed
Right now, my heart is beating the same
Out loud someone's calling my name
It sounds like you**

Obiecuję, że nie będę się zagłębiał w to, co sprawia, że twoja cisza jest taka głośna, jeśli obiecasz, że nie wystawisz mnie do wiatru. (str. 64)

Walczyłam o odzyskanie kontroli, która wymykała mi się z każdym oddechem, ale nawet gdy się w końcu zatrzymałam, wiedziałam że nie dam rady uciec przed tym, kim naprawdę jestem. (str. 112)

Tacy jesteśmy. Ranimy ludzi. (str. 290)

- Emmo, możesz ściskać moją dłoń – zaoferował Brent. […]
-Albo możesz mu po prostu przyłożyć, jeśli będzie cię za bardzo bolało – burknąłem […]. (str. 319)

-Boję się. Tak bardzo się boję, że jeśli zobaczysz, kim naprawdę jestem, znienawidzisz mnie […]. Tak bardzo pragnę być lepsza od tej dziewczyny, którą widzisz. Chcę na ciebie zasługiwać, żebyś mógł mnie kochać. Po prostu nie wiem jak. (str. 424)

Miłość była łatwa. Wystarczyło, że spojrzałam mu w oczy i już wiedziałam. (str. 479)

Vic :D

* HuczuHucz – Gdyby nie to


24 kwietnia 2015

Bez względu na wszystko („Mara Dyer. Przemiana” Michelle Hodkin)

„Mara Dyer. Przemiana” Michelle Hodkin
tom: II
cykl: Mara Dyer
wyd. GW Foksal
rok: 2015
str. 480
Ocena: 5/6

So run home, hide yourself beneath the sheets & lay alone
Or quiver inside & hear the walls fall down as we break all we used to know
Well i can't wait here any longer the ground is waiting to eat me whole
You weren't the one who needed saving turns out it was me all along

So don't hold me darling
I see the time go round when it’s all been said & done1)

Bardzo czekałam na tę powieść. Naprawdę strasznie mocno chciałam przeczytać Przemianę. I poważnie, niewiele brakowało, a przeczytałabym ją natychmiast po jej otrzymaniu. Tak się jednak nie stało. Dlaczego? Bo ktoś mi mój egzemplarz bezczelnie zbezcześcił, zniszczył, podarł i... ostatecznie i tak nie wrzucił do skrzynki. Nieświadoma tego faktu z awizem na pocztę wysłałam małżonka, a on, równie nieświadomy, odebrał przesyłkę i przyniósł do domu. Możecie się domyślić, co się działo po moim powrocie z pracy. Otworzyłam kopertę i mi się wszystkiego odechciało, bo nie tylko okładkę (na szczęście tylko tylną), ale i wnętrze mi zniszczono. Tylko nie do końca miałam się komu wyżalić. Musztarda po obiedzie jak to się mówi, książka odebrana, raczej więc reklamacji nie złożę. Odłożyłam więc drugi to Mary Dyer, by mnie nie denerwował. Wciąż jednak, gdzieś w podświadomości, tliła mi się silna potrzeba poznania dalszych losów Mary i Noah. W końcu jednak się przemogłam, sięgnęłam po powieść i udawałam, że fizycznie z nią wszystko ok. Udało mi się niemal do czterechsetnej strony, gdy to karkom zaczynało brakować papieru, ale... to już temat na inną dywagację. Teraz nadszedł czas na przybliżenie wydarzeń z Przemiany, a tych odrobinę było.

Po dramatycznych, oszałamiających, sensacyjnych, a miejscami i fantastycznych wydarzeniach z Tajemnicy Mara Dyer po raz kolejny budzi się w szpitalu. Są kroplówki, monitory, lekarze oraz pasy. Pasy przytrzymujące Marę na łóżku, bo, jak się można było spodziewać, dziewczyna po raz kolejny odzyskuje przytomność w szpitalu psychiatrycznym. Nie ma przy niej Noah, jest za to obca jej kobieta, zadająca pytania. A Mara nic nie pamięta, chyba... a może, o, może jednak pamięta? Że chciała? Że próbowała? Zaraz, była w szpitalu u ojca? A potem... udała się na komisariat? Przyznać się? Odciągnąć niebezpieczeństwo, czyli siebie, od najbliższych? Tylko... czy tam faktycznie był Jude? Niemożliwe, przecież on nie żyje, prawda? A może jednak to nieprawda? Gdy Mara odzyskuje pełną świadomość chce wszystko wytłumaczyć, chce przekonać bliskich, że nie zwariowała, tylko... kto jej uwierzy? Kto zrozumie? Przecież to tak mało prawdopodobne, a ona nie raz i nie dwa w ciągu ostatnich miesięcy borykała się z halucynacjami. Czemu więc tym razem miałoby być inaczej. Mimo wszystko nastolatka próbuje przedrzeć się przez mur niedowierzania - niestety bezskutecznie. Ostatecznie, po rozmowie z Danielem daje za wygraną i postanawia udawać. Głęboko wierzy, że tylko w ten sposób może wydostać się z tego miejsca i nie trafić chwilę później do jeszcze gorszego. Gdyby tylko miała przy sobie Noah, byłoby jej znacznie łatwiej. Ale chłopak w szpitalu się nie pojawia, a nikt z rodziny o nim nie wspomina, Mara żyje więc w przekonaniu, że jak powiedział, tak też uczynił, i więcej już go nie zobaczy. Może jednak i w tym wypadku się myli? Może ten zabójczo przystojny, piekielnie inteligentny, niewyobrażalnie bogaty i rozchwytywany przez płeć piękną chłopak nie tylko jej ufa, ale i ją kocha? I czeka na nią w domu, gotów przysięgnąć, że wszystko między nimi jest w porządku, że ważna jest tylko ona i że zrobi wszystko by była bezpieczna. By się dowiedzieć, czy tak jest faktycznie, koniecznie musicie sięgnąć po może już nie gorącą, ale na pewno jeszcze ciepłą Marę Dyer II, czyli Przemianę.

Michelle Hodkin po raz wtóry rozłożyła mnie na łopatki. Autora oddała w ręce czytelnika znakomita powieść, która nie tylko idealnie wpasowuje się w nurt Young Adult, ale równocześnie jest genialnym wręcz połączeniem thrillera psychologicznego, dramatu i romansu, choć tego ostatniego jest w powieści jak na lekarstwo. Książka, zresztą jak i jej poprzedniczka, wręcz kipi od emocji. Bohaterowie przedzierają się w niej nie przez standardową lukrową codzienność, ale przez gąszcz cierni wrzynających się w skórę i pozostających w niej na bardzo długo. Przemiana zachwyca realnymi opisami i to zarówno teraźniejszości jak i przeszłości. Tak, tak - tym razem autorka dodała dodatkowy smaczek w postaci opisów czasów, gdy jej babka była małą dziewczynką. Między innymi ten dodatek sprawia, że książka poza wszystkim już zawartymi w niej i wymienionymi powyżej gatunkami literackimi zawiera wątki fantastyczne. A takie połączenia ja lubię najbardziej.

Całość jest dobra, a nawet bardzo dobra, choć zachwyciła mnie nieco mniej niż Tajemnica. Powieść czyta się fantastycznie, płynnie i w zasadzie bezustannie. Gdy nie ma się jej w rękach, do czytelnika wciąż powraca myśl dotycząca tego, co wydarzy się dalej. Czytając ostatecznie strony byłam przerażona. Liczę, że autorka jakoś wyciągnie bohaterów z tarapatów i da im w końcu uwierzyć, że i ich czeka happy end. Bardzo chciałabym już móc przeczytać Zemstę i znaleźć w niej to, co czego wszyscy fani tej serii pragną. Zdecydowanie polecam lekturę nie tylko tej pozycji, ale i całej dotychczas wydanej serii. Zdecydowanie warto.

-Przyjdzie moment, kiedy niczego nie będziesz bardziej pragnęła niż nas. Razem. Kiedy uwolnisz się od wszystkich strachów i nic już nie będzie stało nam na drodze. (str.214)
-Przecież masz mnie - powiedział i poszukał wzrokiem moich oczu. - Mieszkasz we mnie. (str.322)

Sil


1) Mallory Knox - When Are We Waking Up?

Baza recenzji Syndykatu ZwB

22 kwietnia 2015

Nowa. Biblioteczka moja.

Ten post w zasadzie miał się ukazać w poprzedni weekend. A w zasadzie to w jeszcze wcześniejszy. Ale, jak to zwykle bywa - nie wyszło. Dwa tygodnie temu nie wyszło, bo nie wszystko było skończone. W miniony się nie udało, bo ciągle coś mi przeszkadzało w skończeniu tego wpisu. Z tego też powodu musiałam tekst zmieniać kilkukrotnie. Ale jak to się mówi: bywa :) Ważne, że wpis w końcu powstał i ma możliwość zaistnieć w sieci. Pewnie niewiele osób zwróci na niego uwagę, no bo w sumie nawet nie ma za bardzo na co, ale ja czułam głęboką potrzebę podzielenia się z Wami moim szczęściem. 

Po wielu, naprawdę wielu, miesiącach proszenia małżonka o dodatkową przestrzeń życiową dla mojego księgozbioru, w końcu doczekałam się szczęśliwego finału. Nie obyło się bez małego szantażu, jako że małżonek ciągle przekładał przeróbki w mojej biblioteczce w końcu wybrałam się do sklepu. Już nawet miałam na regały na wózku, ale małżonek rzekł: NIE. Sam zrobię ci regał. Przyjechaliśmy do domu i zasiadł do projektowania. Oczywiście ja zaraz zwątpiłam, bo jak tak się zaczyna, to trwać będzie... i w sumie trwało półtorej tygodnia. Tu projekt. Tam rozeznanie cen. Potem decyzja. Decyzja, że trzeba zamówić. Decyzja, że trzeba pojechać. Kupno. Odbiór. No i wielka budowa. Budowa trwać miała jeden dzień. Na szczęście małżonek miał wolny weekend, bo jeden dzień przeciągnał się do trzech. Tuż przed północą dwa tygodnie temu skończyłam układać moje książki na świeżo postawionym regale. Poniżej mała relacja fotograficzna z efektów pracy małżonka. Jakby ktoś potrzebował regału - Artur chętnie się podejmie. Ale od razu trzeba czas realizacji pomnożyć przez kilka... a nawet kilkanaście :) 
Spojrzenie na całość, sami przyznajcie, regał wygląda trwale i dostojnie :) 

A tu odrobina szczegółów :)
















Serie: Fantasy, Dystopia i Paranormal...
więcej paranormalności...

Półka Agnieszki Lingas-Łoniewskiej











Agnieszka Lingas-Łoniewska w szczegółach :)
Young i New Adult

















Kryminalne serie...

odrobina więcej serii kryminalnych
idąc tym tropem...

kryminalnie poza seryjnie

















miksu, fiksu, derdum

i ciąg dalszy pomieszania z poplątaniem

A na koniec nowej biblioteczki - moje małe fricki, czyli zeszyty i notesy, w których notuję, a przynajmniej staram się notować uwagi do książek, które właśnie czytam, by łatwiej było napisać mi później recenzję :) 



















Ostatnio udoskonaliłam również sposób oznaczania książek wewnątrz. Opisuję sobie kolorowe półprzezroczytse karteczki, dzięki czemu później nie muszę wczytywać się w tekst by odgadnąć, czy zaznaczałam cytat, czy może jakieś ważne informacje. 

A na koniec: 

Pozostałości po poprzednim regale: 






















oraz sypialniana wersja biblioteczki
I jak, przypadła Wam do gustu moja odświeżona biblioteczka? 

20 kwietnia 2015

Nie chcę kochać nikogo innego (“Eleonora&Park” Rainbow Rowell)

“Eleonora&Park” Rainbow Rowell
wyd. Otwarte
rok: 2015
str. 340
Ocena: 5.5/6


Oh we left it all unspoken
Oh we buried it alive and now it's screaming in my head
Oh I shouldn't go on hoping
Oh that you will change your mind and one day we could start again
Well I don't care if loneliness kills me
I don't wanna love somebody else*

Kochać – jak to łatwo powiedzieć. Ale jak można kochać kogoś, kto jest gruby, nie nosi makijażu i nie zna się na modzie? Kogoś, kto nigdy nie miał w życiu łatwo. Kogoś, kto zawsze był uważany za margines społeczeństwa? Ludzie są okrutni, nigdy nie zajrzą w głąb duszy, zawsze tylko oceniają po pozorach: „bo ona jest gruba! Trzeba ją wyśmiać!”, „Ona się nie maluje! Jak może pokazywać się z taką twarzą?!”. Nie pomyślą o tym, że kogoś nie stać na kosmetyki, nie pomyślą o tym, że ktoś może być chory. Wszędzie tylko wyzwiska i wyzwiska. Jednak czasem spotykamy ludzi, którzy próbują zrozumieć, nie oceniają po pozorach, najpierw chcą kogoś poznać, aby móc go potem ocenić.

Taką osobą jest Park – chłopak, który zawsze trzyma się na uboczu, zawsze ubiera się na czarno i zawsze w drodze do szkoły słucha muzyki i czyta komiksy. Gdy po raz pierwszy zobaczył Eleonorę, jako jedyny z całego autobusu nie wyśmiał jej z jej tuszy, źle dobranych, za dużych ubrań, poplątanych włosów i brak makijażu. Jako jedyny pozwolił jej obok siebie usiąść, bo każdy inny się jej brzydził. Ale nie odezwał się do niej ani słowem, odwrócił głowę do okna i udawał, że nie zwraca na nią uwagi. Nowa szkoła była dla Eleonory koszmarem. Już na pierwszej lekcji wfu została nazwana ciotką, bo „jej głowa wygląda jakby właśnie miała ciotkę”. A potem było tylko gorzej. Tina wraz ze swoją świtą i innymi dziewczynami ze szkoły miały nieskończone pokłady wyzwisk, którymi obrzucały Bogu ducha winną dziewczynę, a ona zamiast się bronić, posłusznie przyjmowała wszystko na swoje barki. Pewnego popołudnia, gdy Eleonora wraz z Parkiem wracali do domu, chłopak podzielił się z nią swoim komiksem. I od tego wszystko się zaczęło. Czy El poradzi sobie z rówieśnikami? Jak Park zareaguje, gdy usłyszy o jej przeszłości? Czy ta historia będzie miała swój happy end?

Wybierając tę książkę myślałam, że będzie to kolejne przesłodzone romansidło, zupełnie w moim stylu. Jakże się myliłam. Owszem jest to romans, jednak zdecydowanie nie jest słodki, a wszystko nie jest tak jak w powieściach tego typu. Tu człowiek nie wie czego ma się spodziewać. Nigdy nie wiadomo, co wydarzy się dalej. Eleonora i Park to zdecydowanie moi ulubieńcy, jeżeli chodzi o bohaterów książkowych (zaraz po Augustusie i Hazel). W życiu nie spodziewałabym się tego, czego się dowiedziałam. W pewnych momentach moje oczy niemal wypadały z orbit, tak bardzo byłam zdziwiona.

Jedyne czego mi brakło, to odrobinę większego dreszczyku emocji. Choć nie ukrywam, że koniec to jeden wielki emocjonalny rollercoaster. Ale jednak… jeszcze mi czegoś brakło, sama nie wiem czego… Mimo to, książka jest jak najbardziej warta przeczytania, a Eleonora i Park… eh, musicie się sami przekonać.

* A Great Big World - I Don't Wanna Love Somebody Else

Vic :D

15 kwietnia 2015

Masz to w sobie („Nocny prześladowca” Chris Carter)

„Nocny prześladowca” Chris Carter
tom: III
cykl: Robert Hunter
wyd. Sonia Draga
rok: 2015
str. 376
Ocena: 5/6

Może, gdybyś był ogniem, w którym spłonę
I kroplami łez, co spadają w me dłonie
Może wtedy pokochałabym każdy nowy dzień
Może wtedy zapomniałabym, że to tylko sen

Ale Ty jesteś zimny, jak lód, obojętny jak głaz
Wolisz być sam, zupełnie sam
Ale Ty jesteś zimny, jak lód, obojętny jak głaz
Nie sprawię, byś chciał dzielić ze mną mój świat 1)

Jak zwykle po lekturze powieści z serii Thriller wydawnictwa Sonia Draga trudno mi dość do siebie. Niby analizuję, zastanawiam się, trawię... a jednak wciąż brak mi słów. Dlaczego? Sama do końca tego nie rozumiem. Większość pozycji z tej serii najzwyczajniej w świecie zapiera dech w piersi i wypiera z umysłu wszelką logikę. Nie inaczej było w przypadku Nocnego prześladowcy.

Detektyw wydziału zabójstw - Robert Hunter, należy do bardzo elitarnego i równocześnie mało popularnego grona. Jednostka, której jest członkiem, została powołana tylko i wyłącznie po to, by rozpracowywała zbrodni wyjątkowo okrutnych i koszmarnych seryjnych morderców. Praca w takiej grupie to nie przelewki, gdy już trafi się sprawa, to żaden z członków ekipy nie ma chwili wytchnienia. Wszystkie siły kierowane są na osiągnięcie jednego efektu - jak najszybsze ujęcie sprawcy, tak, by szkody przez niego wyrządzone były jak najmniejsze. Wiadomo jednak, że nie zawsze jest to możliwe. Każdy seryjny morderca jest inny, każdym kierują inne pobudki. Efekt jest zwykle jeden - śmierć, ale dojść do niej może na przeróżne sposoby. Najokrutniejsze z nich trafiają na biurko Huntera i jego partnera Garcii. Dokładnie z taką sytuacją mamy do czynienia w tym wypadku. Gdy w starym i opuszczonym budynku przez przypadek znaleziono ciało młodej kobiety, na miejsce wezwani zostali członkowie jednostki specjalnej. Niestety, Hunter z powodu trwającego przesłuchania nie mógł stawić się na miejscu zbrodni niezwłocznie, wiedział jednak, że może liczyć na swojego partnera. Gdy w końcu po kilku godzinach zjawił się w starej rzeźni, ciała już od jakiegoś czasu w niej nie było. Przed jego usunięciem dokładnie wszystko sfotografowano i przystąpiono do kolejnych czynności. Robert wiedział, że widocznie nie było innego wyjścia, lubił jednak rozpoczynać śledztwo od przyjrzenia się kompletnemu miejscu zbrodni, w tym ofierze. Nie miał jednak innego wyjścia, musiał przywyknąć do takich warunków, jakie mu los zgotował. Z niecierpliwością czekał więc na wyniki sekcji... i niestety nigdy się ich nie doczekał. Okazało się bowiem, że morderca nie tylko bestialsko potraktował ciało ofiary, ale jeszcze zbezcześcił je od środka. To, co pozostawił wewnątrz zamordowanej jej śmierci nie przyniosło, sprawiło jednak, że zginęli wszyscy obecni w prosektorium. Dla policji sprawa staje się priorytetowa, a tymczasem morderca dopiero się rozkręca. Co przyniesie jutro? Na kim skończy się śmiercionośna wyliczanka? Co łączy ofiary? Co chce osiągnąć zabójca? By się tego dowiedzieć koniecznie należy sięgnąć po Nocnego prześladowcę.

Powieści Chrisa Cartera zapierają dech w piersi, odkąd więc jego najnowsza powieść trafiła do mojego domu wiedziałam, że czeka mnie w trakcie lektury prawdziwy rollercoaster. To wprost nieprawdopodobne, jak czasem jedna książka może zamieszać czytelnikowi w głowie. Tak właśnie miesza w umyśle Chris Carter. Prezentuje historię, rozwija ją dynamicznie, wywołuje dreszcze i ciarki. Bohaterowie szybko łapią kolejne tropy, przesłuchują świadków, analizują dowodu i całym swoim działaniem nakręcają czytelnika, który chce więcej i więcej. Od powieści trudno się oderwać, rozdziały są krótkie, acz bardzo treściwe. Człowiek nawet nie zauważa, kiedy kończy pierwszy, dwudziesty czy pięćdziesiąty rozdział. A po każdym mówi sobie: jeszcze tylko jeden, jeszcze tylko chwilę, jeszcze pięć minut. I nagle noc się kończy, zaczyna świtać, czas wstawać, a tu książka jeszcze nie do końca przeczytana.

Całość czyta się płynnie. Autor w hipnotyzujący wręcz sposób przyciąga czytelnika do tekstu. Niespodziewanie zaczyna i równie niespodziewanie kończy. Aż chce się czekać na kolejną powieść z serii. Nocnego prześladowcę polecam z czystym sumieniem każdemu, a w szczególności wielbicielom thrillerów. Zdecydowanie warto.

Sil


1) Łzy - Gdybyś był

Baza recenzji Syndykatu ZwB

8 kwietnia 2015

A w wydawnictwach i księgarniach piszczy #1/2015

Oj piszczy, piszczy.
Kwiecień niby dopiero się zaczął, a już niemal minęło trzydzieści procent tego pięknego miesiąca. Jak przystało na wiosnę w wydawnictwach ruch i setki książek trafia codziennie na półki w księgarniach. W związku z tym, w tych ostatnich istne zatrzęsienie nowości. Ja już mam lekturę niektórych z nich już za sobą. Niektóre wciąż na mnie czekają a inne właśnie się czytają :) Poniżej noty prasowe niektórych z nich :)

TYTUŁ: Po zmierzchu
AUTOR: Alexandra Bracken
WYDAWNICTWO: Otwarte
DATA PREMIERY: 08.04.2015

Mam na imię Ruby. Nie mogę oglądać się za siebie. Wraz z tymi, którzy przetrwali, kieruję się na północ, aby uwolnić tysiące więzionych dzieci. Gdy jest się odpowiedzialnym za los całego pokolenia, nie ma miejsca na błędy. Jeden fałszywy ruch może wzniecić iskrę, która podpali świat.






TYTUŁ: After. Już nie wiem, kim bez ciebie jestem
AUTOR: Anna Todd 
WYDAWNICTWO: Między Słowami
DATA PREMIERY: 08.04.2015

Życie Tessy można podzielić na to, co zdarzyło się przed poznaniem Hardina i na to, co zdarzyło się później.

Kiedy wydawało się już, że ich związek wkracza na nowy poziom, Tessa dowiaduje się, co naprawdę kierowało Hardinem na początku ich znajomości. Takiego okrucieństwa Tessa nie może wybaczyć nawet jemu. Aby zapomnieć o Hardinie, rzuca się w wir pracy. Ale Hardin nie ma zamiaru się poddać… 

Czy Tessa jest w stanie wybaczyć Hardinowi? I – co ważniejsze – czy Hardin jest w stanie się zmienić?



TYTUŁ: Biorąc oddech. Oddechy 3
AUTOR: Rebecca Donovan
WYDAWNICTWO: Feeria
DATA PREMIERY: 08.04.2015

Po trudnych przeżyciach najpierw z dręczącą ją ciotką, a następnie z uzależnioną od alkoholu matką, Emma zupełnie odcięła się od tego, co było. Ale tylko pozornie. Ma nowe życie i nowych znajomych w Kalifornii, a mimo to każdego dnia ścigają ją te same wspomnienia. Broni się przed natrętnymi głosami z przeszłości, również za pomocą tego, czego tak się brzydzi – alkoholu.
Tak rozpaczliwie próbuje zapomnieć i ochronić bliskich przed sobą samą…
Co jeszcze ją czeka? Czy nauczy się kochać siebie? Czy wybierze miłość i nadzieję zamiast rozpaczy i mroku? Czy Evanowi uda się ją ocalić? A może zrobi to ktoś inny?
Oto trzeci tom serii Oddechy – ostatnie spotkanie z Emmą i Evanem, ostatnia szansa na to, by wsiąść do kolejki górskiej i wstrzymać oddech aż do ostatniej strony…


TYTUŁ: Starter
AUTOR: Lissa Price
WYDAWNICTWO: Albatros
DATA PREMIERY: 08.04.2015


Callie straciła rodziców, kiedy wojna bakteriologiczna zmiotła z powierzchni ziemi wszystkich w wieku między 20 a 60 lat. Ona i jej młodszy brat, Tyler, uciekają, aby mieszkać na odludziu wraz z przyjacielem Michaelem, i walczą z regenatami, którzy byliby w stanie zabić ich choćby dla ciastka.
Jedyną nadzieją Callie jest „Prime Destinations”, niepokojące miejsce w Beverly Hills, rządzone przez tajemniczą postać znaną jako Old Man. Ukrywa nastolatków, aby wypożyczyć ich ciała Endersom – seniorom, którzy chcą być znowu młodzi. Callie wie, że pozyskane w ten sposób pieniądze utrzymają ją, Tylera i Michaela żywych, więc zgadza się być dawcą. Ale neurochip, który został umieszczony w jej głowie, ma awarię i Callie budzi się w życiu Helen – kobiety, która wypożyczyła jej ciało. Mieszka w jej domu, jeździ jej samochodami i umawia się z wnukiem senatora. Wszystko wygląda jak w bajce, dopóki Callie nie odkrywa, że Helen zamierza robić coś więcej, niż tylko imprezować – a plany Prime Destinations są dużo gorsze, niż Callie mogła sobie kiedykolwiek wyobrazić…

Ona jedna przeciwko systemowi
STRACIŁA RODZICÓW
POTEM DOM
W KOŃCU WŁASNE CIAŁO
ZROBI WSZYSTKO, ŻEBY JE ODZYSKAĆ



TYTUŁ: Jutro, jutro i znów jutro
AUTOR: Thomas Sweterlitsch
WYDAWNICTWO: GW Foksal
DATA PREMIERY: 08.04.2015

Choć minęło dziesięć lat od kiedy Pittsburgh obrócił się w popiół i na zawsze odeszło wielu jego mieszkańców, John Dominic Blaxton wciąż nie może pogodzić się ze stratą żony i ich nienarodzonego dziecka. By zagłuszyć ból, pogrąża się w Archiwum – cyfrowej rekonstrukcji zniszczonego miasta – gdzie prowadzi śledztwa w sprawie morderstw sprzed lat. Pewnego dnia, gdy analizuje miejsce zbrodni: błotnisty park, w którym porzucono ciało młodej kobiety; odkrywa manipulację w kodzie tworzącym ponurą scenerię miejsca.

Podążając za tropem, Blaxton przenosi się z mrocznych zakątków Archiwum do ruin miasta, co prowadzi go w samo serce najgorszego koszmaru, jaki mógłby sobie wyobrazić…

TYTUŁ: Wszyscy ludzie przez cały czas
AUTOR: Marta Guzowska
WYDAWNICTWO: GW Foksal
DATA PREMIERY: 08.04.2015

W trzecim kryminale Marty Guzowskiej Kreta jest zupełnie inna niż ta znana dzisiejszym turystom i romantykom…

Kreta, wiosenne wykopaliska, chłód jak w zimie. Antropolog Mario Ybl bierze udział w pracach archeologicznych, które znów zmienią jego życie, Pola Mor nie może zapomnieć o Yblu a profesor Wasener wdaje się w konfrontację z greckimi władzami. Uznany za zwierzęcy odkryty szkielet, okazuje się szkieletem człowieka, który został złożony w ofierze. Zaraz potem ginie młoda dziewczyna. Czy to ofiara szaleńca, czy wioskowej wendety? A może wśród dzikich kreteńskich gór są odprawiane starożytne obrzędy i wskrzeszone zostały zapomniane obyczaje plemienne?

Autorka jest laureatką Nagrody Wielkiego Kalibru za kryminał Ofiara Polikseny. Była także nominowana do Nagrody Wielkiego Kalibru za Głowę Niobe.

TYTUŁ: To tylko pies?!
AUTOR: Suzanne Selfors
WYDAWNICTWO: GW Foksal
DATA PREMIERY: 08.04.2015

Kiedy wujek Drake, słynny poszukiwacz skarbów, zostaje połknięty przez żółwia, Homer dziedziczy po nim dwie rzeczy: leniwego, pozbawionego węchu basseta i pewną tajemnicę. Dlaczego wuj nazwał tego niezdarnego psa „jego największym skarbem”? Dlaczego włożył złotą monetę w obrożę? I kto będzie kontynuował poszukiwania największego na świecie skarbu piratów?

Dołącz do Homera, jego siostry Gwendolyn i psa podczas przygód, które sprawdzą ich spryt i odwagę. Bohaterowie wyruszą w świat, w którym bezwzględni poszukiwacze skarbów czają się za każdym rogiem. Przy okazji dowiedzą się, że pies wujka ma ukryty talent i że skarb może być bliżej, niż im się wydaje...

TYTUŁ: Bez końca
AUTOR: Martn Bedford
WYDAWNICTWO: GW Foksal
DATA PREMIERY: 08.04.2015

Rodzina piętnastoletniej Siobhan (Shiv) podczas wymarzonych wakacji w Grecji dzieli czas między wylegiwanie się na plaży a zwiedzanie okolicy. W tak sprzyjających warunkach serce nastolatki zaczyna bić szybciej dla dziewiętnastoletniego Nikosa. Różnica wieku nie jest jedynym problemem pary. Z niewiadomych przyczyn młodszy brat dziewczyny Declan nie akceptuje tego związku. Kiedy w ostatnim dniu wakacji Declan ginie w tragicznych okolicznościach, dla Shiv wszystko traci jakikolwiek sens. Czuje, że została całkiem sama z ogromnym poczuciem winy i bólem po stracie najbliższej osoby. Aby nauczyć się żyć na nowo, nastolatka trafia do Kliniki Korsakoffa. Jest to szpital psychiatryczny specjalizujący się w pracy z młodzieżą, która doświadczyła traumatycznych przeżyć. Dziewczyna spotyka tam rówieśników w podobnej sytuacji jak ona, ale czy w takim miejscu jest możliwa prawdziwa przyjaźń? Czy Shiv zdoła otrząsnąć się po tragedii i pozna prawdę o śmierci Declana?

Część tych tajemnic pomagają rozwikłać fragmenty przywołujące wspomnienia z ostatnich rodzinnych wakacji. Szczególnie silne są te związane z Nikosem, w którym zakochała się od pierwszego wejrzenia i z wzajemnością. Dlaczego brat Shiv nie cieszył się jej szczęściem? A może młody Grek ma coś wspólnego ze śmiercią Declana?

TYTUŁ: Nadzieja na nowe życie
AUTOR: Joanna Kwaśniewska, Justyna Kuczmierowska, Agnieszka DoboszyńskaWYDAWNICTWO: Znak
DATA PREMIERY: 20.04.2015

Czekasz na dziecko zdecydowanie za długo?
Marzysz już tylko o tym, żeby być w ciąży?
Boisz się, że może nigdy Wam się nie uda?
Zazdrościsz koleżankom, które zostały mamami?
Męczą Cię kolejne wizyty u lekarza, a Twój związek przeżywa kryzys?

Jeżeli przynajmniej na jedno pytanie odpowiedziałaś twierdząco, ta książka jest dla Ciebie!

"Nadzieja na nowe życie" to książka pełna wskazówek, jak radzić sobie z niepłodnością. Zapewni Ci wsparcie i pokaże, jak zadbać o swoją psychikę, relacje, ciało.
Książka ta składa się z 28-dniowego dziennika kobiety starającej się o dziecko i poradnika, w którym autorki dzielą się wieloletnim doświadczeniem osobistym i zawodowym oraz dają nadzieję i podpowiedź, jak przejść drogę od niepłodności do nowego, spełnionego życia.

Dla kogo jest ta książka?
• Przede wszystkim dla kobiet starających się o dziecko.
• Dla mężów i partnerów.
• Dla rodziców niepłodnych par.
• Dla specjalistów pracujących z niepłodnymi, w tym psychoterapeutów, lekarzy i duchownych.
• Dla przyjaciół, bliskich i wszystkich tych, którzy chcą zrozumieć.

TYTUŁ: Nieludzie
AUTOR: Kat Falls
WYDAWNICTWO: GW Foksal
DATA PREMIERY: 22.04.2015

W wyniku katastrofy biologicznej tereny na wschód od Mississippi zostały opuszczone. Feral Zone to miejsce zainfekowane przez wirus, który zamienił miliony ludzi w krwiożercze bestie. Przebywanie na tym terenie jest śmiertelnie niebezpieczne. Lane McEvoy nie potrafi sobie wyobrazić, po co w ogóle ktoś miałby próbować się tam dostać, skoro życie na zachodzie kraju jest bezpieczne i wygodne, dokładnie takie, jak Lane lubi. Jednak niespodziewanie dziewczyna dowiaduje się, że bliska jej osoba przekroczyła mur odgradzający skażony teren i znalazła się w Feral Zone. Lane wyrusza na wschód, zupełnie nieprzygotowana na to, co znajdzie w ruinach cywilizacji…

Jak widać, ja mam sprecyzowane plany. A wy? 

3 kwietnia 2015

Wybaczyć niewybaczalne („After. Już nie wiem, kim bez ciebie jestem” Anna Todd)

PREMIERA 07.04.2015

„After. Już nie wiem, kim bez ciebie jestem” Anna Todd
tom: II
cykl: After
wyd. Między Słowami
rok: 2015
str. 768
Ocena: 4,5/6



I hate you, don’t leave me
I feel like, I can’t breathe
Just hold me, don’t touch me

And I want you to love me
But I need you to trust me
Stay with me, set me free

But I can’t back down. No, I can’t deny
That I’m staying now cause I can’t decide
Confused and scared. I’m terrified of you.1)

Muszę się przyznać, że w przypadku After postąpiłam, po raz pierwszy chyba w życiu, wbrew sobie. Wiedząc, że książka pierwotnie napisana została jako fanfick, odnalazłam polskie tłumaczenie i zaczęłam czytać. Niewiele, zaledwie kilka rozdziałów, ale wystarczyło, by zaspokoić głód powstały po przeczytaniu dramatycznego zakończenia części pierwszej tej serii. Czy było warto? Niewiele czasu potrzebowałam by się zorientować, że powieść, którą czytałam i ta, którą zaczytywały się fanki to w zasadzie dwie różniące się od siebie historie. Podobne, z takim samym wątkiem przewodnim, ale jednak inne. Inne opisy, inne imiona, czasami nawet inne wątki. Zdecydowanie więc fani pierwowzoru nie powinni uznawać, że skoro czytali już After, nie muszą robić tego ponownie.

Tom pierwszy kończy się, gdy na jaw wychodzą koszmarne wręcz postępki Hardina, które w zasadzie przekreślają wszystko, co zaszło między nim a Tessą. Dziewczyna załamuje się i odchodzi. Kolejne kilka dni, no, parę tygodni spędza bez miłości swojego życia. Choć, trzeba to przyznać, Hardin stara się jak może, by dziewczyna mu uwierzyła i wybaczyła. Tylko, jak wybaczyć niewybaczalne? Jak przyjąć miłość, w którą się nie wierzy? Jak żyć ze świadomością, że to, co się miało najcenniejszego, oddało się komuś na to nie zasługującemu? Najwyraźniej można, skoro już po paru tygodniach mur, który Tessa wokół siebie wybudowała zaczyna się kruszyć. Hardin walczy o swoje szczęście, ale zaczyna wątpić w to, by jego wysiłki się opłacały. Do Stanów przyjeżdża jego mama, której chłopak nie ma odwagi powiedzieć, jak namieszał we własnym życiu. Tessa nie może dojść do porozumienia z matką, w akademiku nie ma miejsc i nie ma siły juz tułać się po motelach. W końcu, odrobinę z desperacji, odrobinę z oszczędności decyduje się na powrót do mieszkania, które w czasie pobytu Hardina w Londynie powinno być wolne. Jakie jest więc jej zaskoczenie, gdy okazuje się, że plany chłopaka się pozmieniały i to Londyn przyjechał do niego. Czy ta dwójka jest w stanie żyć w zgodzie pod jednym dachem? Czy będą w stanie utrzymać w tajemnicy fakt, że się rozstali? I czy to wciąż będzie prawda pod koniec pobytu matki Hardina USA? By się tego dowiedzieć, koniecznie musicie sięgnąć po After Już nie wiem, kim bez ciebie jestem.

Pytanie jest proste. Czy jestem zadowolona z lektury? Tak. Za powieść zabrałam się z wielkim zapałem, który w zasadzie z czasem odrobinę zaczął słabnąć. Troszkę przytłoczyła mnie cała drama, jaką autorka zaprezentowała czytelnikom. Nie dawała bohaterom chwili wytchnienia. Gdy już się wydawało, że będzie dobrze i że w końcu nastanie chwila szczęścia, znów coś koszmarnego się działo. Jak nie on nawalał, to ona. Jak nie urok, to... W zasadzie można śmiało stwierdzić, że tej dwójce wybitnie ze sobą nie po drodze i gdyby nie wielkie uczucie, które ich połączyło, nie mieliby ze sobą absolutnie nic wspólnego. Ale to, co do siebie czują, ta bomba emocji, ten ogrom pożądania, wszystko razem jest wprost nieprawdopodobne. I takie piękne, że mimo pewnych wątpliwości - wciąż chce się czytać. Dlatego cierpliwie przez kilka tygodni wracałam do lektury. Odkładałam czytnik na bok i po chwili znów miałam go w ręce. Bo mimo delikatnie przewidywalnej akcji i tak chce się poznać zakończenie powieści. A gdy już się je przeczyta, to oczywiście chce się więcej. I ja chcę. Mam więc nadzieję, że wkrótce dane mi będzie przeczytać trzeci tom serii. Póki co zachęcam was do zapoznania się z częścią drugą, która lada dzień pojawi się w księgarniach. Jak dla mnie warto, szczególnie, jeśli jest się młodą, pragnącą wrażeń i mocy dramatów kobietą.

Sil


1) Demi Lovato - I Hate You, Don’t Leave Me