Bez względu na wszystko („Mara Dyer. Przemiana” Michelle Hodkin)

„Mara Dyer. Przemiana” Michelle Hodkin

tom: II

cykl: Mara Dyer

wyd. GW Foksal

rok: 2015

str. 480

Ocena: 5/6

So run home, hide yourself beneath the sheets & lay alone
Or quiver inside & hear the walls fall down as we break all we used to know
Well i can't wait here any longer the ground is waiting to eat me whole
You weren't the one who needed saving turns out it was me all along

So don't hold me darling
I see the time go round when it’s all been said & done¹⁾

Bardzo czekałam na tę powieść. Naprawdę strasznie mocno chciałam przeczytać Przemianę. I poważnie, niewiele brakowało, a przeczytałabym ją natychmiast po jej otrzymaniu. Tak się jednak nie stało. Dlaczego? Bo ktoś mi mój egzemplarz bezczelnie zbezcześcił, zniszczył, podarł i... ostatecznie i tak nie wrzucił do skrzynki. Nieświadoma tego faktu z awizem na pocztę wysłałam małżonka, a on, równie nieświadomy, odebrał przesyłkę i przyniósł do domu. Możecie się domyślić, co się działo po moim powrocie z pracy. Otworzyłam kopertę i mi się wszystkiego odechciało, bo nie tylko okładkę (na szczęście tylko tylną), ale i wnętrze mi zniszczono. Tylko nie do końca miałam się komu wyżalić. Musztarda po obiedzie jak to się mówi, książka odebrana, raczej więc reklamacji nie złożę. Odłożyłam więc drugi to Mary Dyer, by mnie nie denerwował. Wciąż jednak, gdzieś w podświadomości, tliła mi się silna potrzeba poznania dalszych losów Mary i Noah. W końcu jednak się przemogłam, sięgnęłam po powieść i udawałam, że fizycznie z nią wszystko ok. Udało mi się niemal do czterechsetnej strony, gdy to karkom zaczynało brakować papieru, ale... to już temat na inną dywagację. Teraz nadszedł czas na przybliżenie wydarzeń z Przemiany, a tych odrobinę było.

Po dramatycznych, oszałamiających, sensacyjnych, a miejscami i fantastycznych wydarzeniach z Tajemnicy Mara Dyer po raz kolejny budzi się w szpitalu. Są kroplówki, monitory, lekarze oraz pasy. Pasy przytrzymujące Marę na łóżku, bo, jak się można było spodziewać, dziewczyna po raz kolejny odzyskuje przytomność w szpitalu psychiatrycznym. Nie ma przy niej Noah, jest za to obca jej kobieta, zadająca pytania. A Mara nic nie pamięta, chyba... a może, o, może jednak pamięta? Że chciała? Że próbowała? Zaraz, była w szpitalu u ojca? A potem... udała się na komisariat? Przyznać się? Odciągnąć niebezpieczeństwo, czyli siebie, od najbliższych? Tylko... czy tam faktycznie był Jude? Niemożliwe, przecież on nie żyje, prawda? A może jednak to nieprawda? Gdy Mara odzyskuje pełną świadomość chce wszystko wytłumaczyć, chce przekonać bliskich, że nie zwariowała, tylko... kto jej uwierzy? Kto zrozumie? Przecież to tak mało prawdopodobne, a ona nie raz i nie dwa w ciągu ostatnich miesięcy borykała się z halucynacjami. Czemu więc tym razem miałoby być inaczej. Mimo wszystko nastolatka próbuje przedrzeć się przez mur niedowierzania - niestety bezskutecznie. Ostatecznie, po rozmowie z Danielem daje za wygraną i postanawia udawać. Głęboko wierzy, że tylko w ten sposób może wydostać się z tego miejsca i nie trafić chwilę później do jeszcze gorszego. Gdyby tylko miała przy sobie Noah, byłoby jej znacznie łatwiej. Ale chłopak w szpitalu się nie pojawia, a nikt z rodziny o nim nie wspomina, Mara żyje więc w przekonaniu, że jak powiedział, tak też uczynił, i więcej już go nie zobaczy. Może jednak i w tym wypadku się myli? Może ten zabójczo przystojny, piekielnie inteligentny, niewyobrażalnie bogaty i rozchwytywany przez płeć piękną chłopak nie tylko jej ufa, ale i ją kocha? I czeka na nią w domu, gotów przysięgnąć, że wszystko między nimi jest w porządku, że ważna jest tylko ona i że zrobi wszystko by była bezpieczna. By się dowiedzieć, czy tak jest faktycznie, koniecznie musicie sięgnąć po może już nie gorącą, ale na pewno jeszcze ciepłą Marę Dyer II, czyli Przemianę.

Michelle Hodkin po raz wtóry rozłożyła mnie na łopatki. Autora oddała w ręce czytelnika znakomita powieść, która nie tylko idealnie wpasowuje się w nurt Young Adult, ale równocześnie jest genialnym wręcz połączeniem thrillera psychologicznego, dramatu i romansu, choć tego ostatniego jest w powieści jak na lekarstwo. Książka, zresztą jak i jej poprzedniczka, wręcz kipi od emocji. Bohaterowie przedzierają się w niej nie przez standardową lukrową codzienność, ale przez gąszcz cierni wrzynających się w skórę i pozostających w niej na bardzo długo. Przemiana zachwyca realnymi opisami i to zarówno teraźniejszości jak i przeszłości. Tak, tak - tym razem autorka dodała dodatkowy smaczek w postaci opisów czasów, gdy jej babka była małą dziewczynką. Między innymi ten dodatek sprawia, że książka poza wszystkim już zawartymi w niej i wymienionymi powyżej gatunkami literackimi zawiera wątki fantastyczne. A takie połączenia ja lubię najbardziej.

Całość jest dobra, a nawet bardzo dobra, choć zachwyciła mnie nieco mniej niż Tajemnica. Powieść czyta się fantastycznie, płynnie i w zasadzie bezustannie. Gdy nie ma się jej w rękach, do czytelnika wciąż powraca myśl dotycząca tego, co wydarzy się dalej. Czytając ostatecznie strony byłam przerażona. Liczę, że autorka jakoś wyciągnie bohaterów z tarapatów i da im w końcu uwierzyć, że i ich czeka happy end. Bardzo chciałabym już móc przeczytać Zemstę i znaleźć w niej to, co czego wszyscy fani tej serii pragną. Zdecydowanie polecam lekturę nie tylko tej pozycji, ale i całej dotychczas wydanej serii. Zdecydowanie warto.

-Przyjdzie moment, kiedy niczego nie będziesz bardziej pragnęła niż nas. Razem. Kiedy uwolnisz się od wszystkich strachów i nic już nie będzie stało nam na drodze. (str.214)

-Przecież masz mnie - powiedział i poszukał wzrokiem moich oczu. - Mieszkasz we mnie. (str.322)

Sil

¹⁾ Mallory Knox - When Are We Waking Up?

Baza recenzji Syndykatu ZwB