O moim blogowaniu słów kilka...

Jak tam z Waszym blogowaniem? Z moim... różnie to bywa. Chyba jak w życiu, bywa lepiej i gorzej. Jak sobie popatrzę na liczbę postów umieszczanych przeze mnie w całej historii SdiM, to nie pozostaje mi nic innego do powiedzenia jak - kicha. Z roku na rok - ba, z miesiąca na miesiąc jest gorzej. Staram sie utrzymywać częstotliwość trzech notek tygodniowo, niestety, nie zawsze mi się to udaje. Wstyd się przyznać, że czasem ukazuje się jeden post tygodniowo... albo jeden na dwa tygodnie. Na pewno nie jestem jedyna, nie tylko ja mam jakiś zastój twórczy. Nie tylko ja czasem sięgam po książkę i kończę lekturę przeczytawszy tylko jeden rozdział. A książka może być naprawdę znakomita. Mogło mi na niej nieziemsko zależeć. Mogłam ją mieć w planach od tygodni. Ale nie czytam. Leżę w łóżku z książka i myślę o tych pozycjach, które stoją dumnie w mojej biblioteczce. Po niejedną z nich sięgnęłabym natychmiast, ale... nie robię tego. Bo efekt byłby taki sam, jak z czytana właśnie pozycją. Męczenie rozdziału po rozdziale. Oczywiście z czasem rozkręcam się, czytam po dwa rozdziały. Po trzy. Tak udaje mi się skończyć książkę. Niejednokrotnie jednak trwa to i dwa tygodnie. Mogę tłumaczyć się milionem powodów. Jestem zmęczona. Jestem zniechęcona. Jestem jak flaki z olejem. Jestem w głębokiej depresji, z której nawet znakomita lektura nie jest mnie w stanie wyciągnąć. A może jest? Może, gdzieś tam jest książka, która odmieni mnie? Która sprawi, że zacznę znów podchodzić do czytania tak jak kiedyś. Nie, nie myślcie sobie, że mam zamiar się poddać. Nie robię też nic z przymusu. Męczą mnie jednak pewne sprawy. Denerwują wydawcy, którzy zapominają odpowiedzieć na e-maile. Zniechęcają znajdowane w Internecie informacje. Rozczarowują wpisy niektórych bloggerów. Zawodzą braki wpisów innych. Ogólnie szlag mnie trafia niemal z każdego powodu. A do tego mamy jesień. Pada. Idealny klimat na depresję, która niewątpliwie próbuje mnie pochwycić swoimi mackami. I chyba się jej udaje. Niby ta pora roku sprzyja czytaniu - zdecydowanie się nie zgadzam. Mi najlepiej czyta się latem. Lato jest śliczne, szczęśliwe i beztroskie. W lecie mogę się oddać lekturze i nie mieć wyrzutów sumienia. Mogę przeczytać zaległości, zastanowić się, jak widzę mój blogging dalej. Zwykle z tych przemyśleń niewiele wychodzi, ale... przynajmniej są. A jak tam z Waszym blogowaniem? Borykacie się z jakimiś problemami? Nie możecie sobie z czymś poradzić? A może jest wspaniale, najlepszy czas w Waszym życiu? Dajcie znać co u Was. Może macie jakieś sposoby na poradzenie sobie z notorycznymnieczytaniem?

ps. Ten wpis powstał w ramach "1000 post na SdiM", nie mogłam go jednak wstawić, bo notka miała być fajna, lekka i przyjemna. A wyszło ciężko i przygnębiająco. Jak widać, nawet z notatkami mam malusieńki problem :)