Świt nowego dnia („Czerwona królowa” Victoria Aveyard)

„Czerwona królowa” Victoria Aveyard

tom: I

cykl: Czerwona królowa

wyd. Otwarte

rok: 2015

str. 488

Ocena: 5/6

Tell me baby what we're gonna do
I'll make it easy, got a lot to lose
Watch the sunlight coming through
Open the window, let it shine on you ¹⁾

Dwa światy.

Dwa kolory.

Dwaj mężczyźni.

Ona jedna. Czerwona. A może srebrna?

Tak to już ze mną jest, że w zasadzie każda książka wydana przez Otwarte w serii Moondrive totalnie mną zawłada. Wiedziałam więc, że gdy tylko Czerwona królowa trafi w moje ręce, nie będę mogła się opanować i niezwłocznie rozpocznę lekturę. Tak też się stało. Tylko... czy sama książka była tak dobra, jak się tego spodziewałam? Czy to możliwe, by była gorsza niż moje przypuszczenia? A może wręcz przeciwnie, okazała się lepsza, niż w najśmielszych snach? By się tego dowiedzieć powinniście zapoznać się z poniższą opinią.

Mare Moly Barrow ma niemal osiemnaście lat i wkrótce trafi do wojska. Nikt nie będzie przejmował się jej dokładnym szkoleniem. Nikt nie będzie się zastanawiał, jak wiele potrafi. Przywdzieje mundur i wyruszy na pole bitwy. Z dnia na dzień będzie coraz bliżej głównej linii frontu, aż w końcu trafi w okolicę największych walk. Wówczas zapewne zginie. Nikt poza najbliższą rodziną się tym nie przejmie. Taki już los Czerwonych, którzy nie zostali obdarzeni dostatecznym talentem, by pracować dla Srebrnej arystokracji. Dziewczyna w zasadzie jest pogodzona ze swoim losem. Boi się, ale wie, że nie ma szans na lepszą przyszłość. Wkrótce pójdzie w ślady trzech starszych braci, a w rodzinnym domu zostanie tylko jej siostra, najmłodszą z rodzeństwa Barrow. Wszystko jednak się zmienia, gdy nauczyciel jej najlepszego przyjaciela, a może nawet więcej niż przyjaciela, umiera. W ciągu tygodnia od tego dnia Kilorn zostanie wcielony w siły armii. Mare wie jedno - taka zmiana zniszczy życie chłopaka, a ona nie może na to pozwolić. Robi więc wszystko co w jej mocy, by załatwić jemu i przy okazji również sobie, bilet do lepszej przyszłości. Czy jej się to uda? Czy zyska to, czego pragnie? A może straci wszystko za jednym zamachem? Tego i wielu innych rzeczy, dowiecie się w trakcie lektury debiutanckiej powieści Victorii Aveyard.

Czerwoną królową dzielę w swojej głowie na kilka części. Pierwsza kończy się w okolicach strony osiemdziesiątej. Ma za zasadnie przybliżyć wnętrze bohaterki oraz wprowadzić czytelnika w zawiłości otaczającego ją świata. To zadanie po części się udaje, choć chyba autorka nie chce odkrywać wszystkich kart. Przez to opisy są czasami odrobinę zagmatwane i niekoniecznie przykuwają uwagę. W drugiej części powieści autorka przewraca życie Mare do góry nogami i zmusza ją, by poznała samą siebie na nowo. By się siebie nauczyła. Trzeci etap to już zupełny hard core - Mare staje się Mareeną zmuszoną do wyparcia się swojej przeszłości. Z jednej strony nie jest z tego powodu szczęśliwa, z drugiej zaś... chyba odrobinę kusi ją to nowe, Srebrne życie. Następnie bohaterka, a co za tym idzie i cała historia, przechodzi etap buntu, który trwa już niemal do zakończenia pierwszego tomu powieści. W między czasie oczywiście mają miejsce jeszcze liczne perypetie, bardziej lub mniej spodziewane i bardziej, bądź mniej satysfakcjonujące dla czytelnika.

Przez większą część powieści byłam nią zachwycona i teraz, po małym rozrachunku z Czerwoną królową, wciąż jestem zadowolona, ale... No niestety, czasami musi pojawić się i "ale". Początek oraz w zasadzie całe zakończenie nie było tak dobre, jak się tego spodziewałam. Przydługi wstęp odrobinę przynudzał, a finał po trochu rozczarowywał. Naprawdę myślałam, że Victoria Aveyard całość rozegra trochę inaczej. Nie mówię, że miało być cukierkowo, ale również mogłoby być nieco mniej przewidywalnie. Tak więc równocześnie mówię: szkoda oraz wspaniale. Większa część powieści po prostu zachwyca czytelnika i nie pozwala się od siebie oderwać, ani o sobie zapomnieć. Podczas lektury dość szybko na policzki wypływają rumieńce, a od pewnej chwili strony same przelatują przez dłonie czytelnika. Nim się człowiek orientuje, już jest u progu zakończenia. A potem wspomina. Z dnia na dzień z większym rozrzewnieniem i podnieceniem. Bo, jak się okazuje, siła tej powieści tkwi głęboko ukryta. Żeby ją odkryć, trzeba dość długo przekopywać się przez jej wnętrze. Wspominać i analizować. Aż w końcu się zrozumie. Ja zrozumiałam. Świadomie i z pełnym przekonaniem polecam Czerwoną królową i w oczekiwaniu na kolejną część serii liczę na wasze opinie dotyczące tej powieści.

Przepraszam, przepraszam, przepraszam.²⁾

Jesteś kimś zupełnie innym. Ani Czerwoną, ani Srebrną. Kimś innym. Kimś więcej.³⁾

Mimo że pragnę się odsunąć, nie potrafię. Cal jest niczym urwisko, z którego się rzucam, nie zastanawiając się, co ten skok może oznaczać dla nas obojga. pewnego dnia się zorientuje, że jestem jego wrogiem i to wszystko pozostanie jedynie odległym wspomnieniem.. Ale jeszcze nie teraz.⁴⁾

Pozwalam, aby uderzenia serca odliczały ostatnie sekundy.⁵⁾

Otwarłam oczy. Ujrzałam świat, o którego istnieniu nigdy nie śniłam, i wiem, że jest on niezwyciężony. I miłosierny.⁶⁾

Sądzę, że jesteś przyszłością. Sądzę, że jesteś świtem nowego dnia.⁷⁾

Sil

¹⁾ Rita Ora - I Will Never Let You Down

²⁾ str. 123

³⁾ str. 182

⁴⁾ str. 290

⁵⁾ str. 304

⁶⁾ str. 370

⁷⁾ str. 375

Baza recenzji Syndykatu ZwB