Fortunny Zbieg Okoliczności („Miasto kości” Cassandra Clare)

„Miasto kości” Cassandra Clare

seria: Dary Anioła

tom: I

wyd. MAG

rok: 2013

str. 512

Ocena: 4,5/6

Kilka tygodniu temu miałam przyjemność zobaczyć ekranizację powieści Cassandry Clare - Miasto kości. Jest to pierwsza część bestsellerowej serii zatytułowanej Dary Anioła. Miasto kości w wersji kinowej po prostu mną... zawładnęło. Już wcześniej słyszałam o tej powieści i zdawałam sobie sprawę, że to może być "coś" dla mnie, taki mój klimat. Zawsze jednak coś powstrzymywało mnie przed sięgnięciem po tę powieść. Gdy tylko film się skończył, wiedziałam że zaraz muszę przeczytać książkę i dowiedzieć się, co było dalej. Tak, wiem, nie powinno się tak robić. Muszę jednak szczerze przyznać, że chyba wszystkie zekranizowane powieści czytałam dopiero po zobaczeniu. To takie moje odstępstwo od normy, bo przecież czytam namiętnie, dużo i często... tylko zwykle nie to, co inni chcą nakręcić :) Co tym razem wygrało, książka czy film? Za czym będę bardziej tęsknić? Na co wyczekiwać? By się tego dowiedzieć koniecznie musicie zapoznać się z poniższą opinią.

Clarissa Fray ma piętnaście, a w zasadzie PRAWIE piętnaście lat. Za kilka dni będzie obchodziła swoje urodziny i ma wrażenie, że już jest niemal dorosła. W końcu wie lepiej, co jest dla niej dobre. Wie do jakich klubów powinna zaglądać i gdzie spędzać wolny czas. Wie również z kim powinna się spotykać, a z kim przyjaźnić. Jest normalną nastolatką, kłócącą się z matką i głośno wyrażającą swoją opinię. Gdy nadarza się okazja, nawet chwilę nie myśli tylko wybiera się do uwielbianego przez siebie klubu - Pandemonium. To właśnie tu spotykają się największe friki w mieście. Wewnątrz zawsze można spotkać wybuchową mieszankę ludzi. Dziewczyny w białych sukniach, chłopcy z błękitnymi włosami, nastolatki z... nożami? Nie no, tego akurat tu być nie powinno. Kto pozwolił tej grupie młodzieży, odzianej od stóp do głów w broń, wejść do środka? Co tam wejść! Panoszyć się, chodzić za bezbronnymi ludźmi, straszyć! Kiedy tylko Clary ich zauważa, czuje, że ten wieczór źle się skończy. Może nie dla niej, ale zdecydowanie dla śledzonej przez nich osoby. Dziwne jest tylko to, że nikt poza nią nie reaguje na to, co się dzieje. Czyżby naprawdę ludzi opanowała aż taka znieczulica, że nie widzą nic poza czubkiem własnego nosa? Clary nie potrafi przejść nad tym do porządku dziennego, prosi swojego przyjaciela, Simona by wezwał policję, a sama postanowić wkroczyć w akcję. Jak skończy się ta impreza? Czy dziewczyna zrozumie, dlaczego nikt nie reagował na wydarzenia mające miejsce w klubie? Czy dowie się czegoś o sobie samej? A może odkryje jakąś straszną tajemnicę, skrywaną przez jej rodzinę? Odpowiedzi na te, i na wiele innych pytań, znaleźć można w pierwszej części serii Dary Anioła, zatytułowanej Miasto kości.

Jak wspomniałam na wstępie - film bardzo mi się podobał. Przez kilka dni nie potrafiłam zapomnieć o tym, co dane mi było zobaczyć na ekranie. Oczywiście ekranizacja miała pewne niedociągnięcia. Nie wszystko było zrozumiałe, czasem akcja była odrobinę nieskładna i brakowało jej logiki. Zastanawiałam się, czy czegoś nie doczytałam, czy może faktycznie nie wyjaśniono niektórych wątków. Mimo wszystko uważam, że film był bardzo dobry. Takiego samego efektu spodziewałam się po powieści. Czy słusznie?

Książka jest bardzo obszerna i składa się naprawdę z licznych opisów. Jednak nie są one ani przytłaczające ani nie powodują, że powieść się czytelnikowi dłuży. Wręcz przeciwnie. Każdy opis coś wyjaśnia i coś wnosi. Dzięki lekturze Miasta kości zrozumiałam niewyjaśnione w filmie kwestie. Ale i... poczułam się znacznie zaskoczona. Bo, jak się okazuje, film to nie książka. Niby to prawda znana od lat, a jednak...

Okazuje się, że film opowiada historię jedynie zbliżoną do książki, ale inną. Inaczej w niektórych sytuacjach postępują bohaterowie, inaczej dochodzi do pewnych zdarzeń. Wielu zdarzeń w ogóle nie ma, albo zostają przedstawione jakby na opak. Po filmie bardzo przypadły mi do gustu niektóre postaci, które w książce zostały opisane w taki sposób, że trudno je w ogóle lubić. Innych w filmie zaprezentowano koszmarnie, a w książce "grali" oni przodujące role. No i zakończenie, niby obrazowo podobne, a jednak tak radykalnie różne od tego przedstawionego na kinowym ekranie.

W tej chwili niezwykle trudno mi stwierdzić, co według mnie było lepsze -książka czy film. I jedno i drugie ma swoje wady i zalety. Film jest miejscami pobieżny, ale przemawia do widza i wnika w pamięć. Książka jest dokładna, ale bohaterowie niejednokrotnie są zdecydowanie zbyt dziecinni. Tak sobie myślę, że druga część powieści i druga część filmu to będą już zupełnie inne historie - szczególnie biorąc pod uwagę zakończenia pierwszych części. Jednak z wielką przyjemnością przeczytam książkę i obejrzę film. Bo, choć tak różne, to jednak są takie w moim stylu :) Polecam.