Organity („Dziewczyna w stalowym gorsecie” Kady Cross)

„Dziewczyna w stalowym gorsecie” Kady Cross

wyd. Fabryka Słów

rok: 2013

str. 440

Ocena: 4,5/6

Oj, długo czekałam na tę książkę. Ze mną to zawsze tak jest, że jak nie uda mi się sięgnąć po upragnioną powieść zaraz po jej otrzymaniu, to potem jest to niezmiernie trudne. Baaardzo, bardzo trudne. Dziewczyna w stalowym gorsecie docierała do mnie dość długo. Jakoś trafić nie mogła. W końcu zawitała w moich progach późną jesienią. No i jak się można było spodziewać, było wówczas wiele pilniejszych spraw. Teraz jednak już nie wytrzymałam i zajrzałam do niej. A gdy to zrobiłam, nie było już odwrotu. Musiałam ją przeczytać. Czy było warto? By się tego dowiedzieć koniecznie musicie zapoznać się z poniższym tekstem.

Finley Jayne najchętniej schowałaby się jak mysz pod miotłą - byle tylko nikt nie zwracał na nią szczególnej uwagi, byle tylko mogła w spokoju wykonywać przydzielone jej obowiązki. Niestety nie jest jej to dane, w związku z czym notorycznie popada w tarapaty i zmienia pracę niemal z częstotliwością zmiany bielizny na czystą. Obecnie jest osobistą pokojówką lady Alyssy w domu August-Raynesów. Z samej pracy jest zadowolona (no może poza tym, że niewiele czasu pozostaje jej na sen), problemy stwarza jednak jeden z domowników - dwudziestojednoletni Felix. To z jego powodu lady Alyssa musiała znaleźć nową pokojówkę, bo poprzednia... powiedzmy, że nie wyszła bez szwanku po spotkaniu z nim. Filney udawało się go unikać przez dwa tygodnie, jednak tego wieczoru, a w zasadzie nocy, nie miała już wyboru i stanęła z nim twarzą w twarz. Jak się można było spodziewać, owo spotkanie nie skończyło się zbyt wesoło, na szczęście niekoniecznie dla głównej bohaterki. Zbiega ona z miejsca zdarzenia i... wpada w kolejne tarapaty, a właściwie pod koła pewnego pojazdu kierowanego przez księcia Greythorne - Griffina Kinga. No i tak właśnie zaczyna się niezwykła opowieść o dziewczynie skrywającej dwie twarze niczym doktor Jekyll i pan Hyde.

Chwilę trwało, nim wczytałam się w powieść, zgłębiłam jej tajniki i wsiąkłam w nią niczym w bagno. Ale gdy już to się stało, nie liczyło się nic innego. Pochłaniałam losy Finley w zastraszającym tempie równocześnie bojąc się, że zakończenie nieubłaganie się zbliża. Wielkimi krokami. Strony przelatywały mi przez palce, a ja drżałam z oczekiwania. Co będzie dalej? Czy Finley uda się wtopić w nowe otoczenie? Czy zyska przyjaciół? Czy będzie szczęśliwa? Czy odnajdzie bratnią duszę? Czy uda się jej skleić wewnętrzne rozdarcie i stać jedną osobą? Jeśli tak, to jakim nakładem kosztów? Na szczęście udało mi się znaleźć odpowiedzi na większość tych pytań, i nawet mnie one usatysfakcjonowały. W całą historię niesamowicie się wciągnęłam i wiernie, do samego końca, kibicowałam głównej bohaterce, która borykała się z dość sporymi problemami.  Wychodziło jej to jednak całkiem dobrze. Uparta i dumna, nie zawsze przyjmowała wyciągniętą do niej, pomocną dłoń. Potrafiła jednak odnaleźć się w każdej sytuacji i w razie potrzeby stanąć w obronie słabszych, bez względu na to, która natura akurat przez nią przemawiała.

Niestety powieść nie zakończyła się tak, jak mi się to marzyło. Może to jednak i dobrze, bo autorka nie pozostawiła czytelnika w niepewności - na pewno będą kolejne części tej pasjonującej historii. Już się nie mogę doczekać, gdy będzie mi dane przeczytać dalsze losy Fin i Griffa. Książkę polecam z czystym sumieniem, zdecydowanie warto poświęcić czas na jej lekturę.