Tajemnice przeszłości („Mroczny zakątek” Gillian Flynn)

„Mroczny zakątek” Gillian Flynn

wyd. Znak Litera Nova

rok: 2014

str. 512

Ocena: 4,5/6

Kręcą mnie thrillery. Nie ma co ukrywać, ten typ literatury od dość dawna królował w moim sercu, ale... No właśnie, zawsze znajdzie się jakieś: "ale", bo szczerze powiedziawszy ostatnio odrobinę się oddaliłam od tego gatunku. Nie wiem, czy to oklapła we mnie chęć nieustającego przeżywania dreszczyku emocji, czy po prostu nie potrafię trafić na coś, co by ten dreszczyk podtrzymało dostatecznie długo. Nie ustaję jednak w poszukiwaniach. Rozglądam się, wygrzebuję, wypatruję, czytam i niestety bywa różnie. Coś mnie porusza, czymś innych chciałabym walnąć o najbliższą ścianę. Coś mi się podoba, ale czyta się to fatalnie. Coś nie ma wystarczającego kopa, ale przelatuje przez moje palce nadzwyczaj szybko. Te braki coraz bardziej mnie zniechęcają, ale nigdy na tyle, by się poddać. Bo, a nóż widelec, następny thriller będzie tym właściwym? Może to Mroczny zakątek wewnętrznie mnie odblokował? Zapraszam do lektury poniższego tekstu.

Libby Day żyje. Codziennie rano budzi się, wpatruje się w sufit i przekonuje samą siebie, że wcale nie musi wstawać. Bo w zasadzie nie musi. Nie pracuje. Nie ma rodziny. Nie ma przyjaciół. Ma wspomnienia, ale za wszelką cenę stara się je wyprzeć z pamięci. Wymazać. Nie wracać do nich. Niestety, jej przeszłość to jedyne, co utrzymuje ją przy życiu. Gdyby nie ona, Libby nie miałaby jak się utrzymać. To ludzie rozpamiętujący historię jej rodziny od czasu do czasu zasilają jej konto, dzięki czemu może opłacić czynsz i piętrzące się rachunki. Niestety, już wkrótce i to się skończy. Jej doradca finansowy od dawna mówił jej, że musi znaleźć pracę, że czas zacząć żyć własnym życiem. Jak to jednak zrobić, gdy się go nie posiada? Gdy wszystko, co ważne, utraciło się kilkanaście, a w zasadzie kilkadziesiąt lat temu? Co wtedy? Libby jeszcze niedawno się starała. Napisała książkę, miała nadzieję, że dzięki niej będzie mogła przestać się martwić. Niestety - ta pozycja okazała się być kompletną klapą. Kiedy więc pojawia się okazja, powiedzmy to, dorobienia, waha się tylko przez chwilę. Jest tylko jeden problem - by zdobyć pieniądze, musi zacząć grzebać we własnej przeszłości. Czy podejmie się tego? Czy rozwiązywanie zagadki przeszłości będzie dla niej swoistym katharsis? Czy uda się jej zdobyć odpowiedzi na wszystkie pytania, które na nowo zrodzą się w jej głowie? Czy jej przeszłość może być jeszcze straszniejsza, niż jej się pierwotnie wydawało? A może jest wręcz odwrotnie? Może całość okaże się tak absurdalna, że aż śmieszna?

Ta historia, jeszcze nim rozpoczęłam lekturę, fascynowała mnie. Bardzo, ale to bardzo chciałam jak najszybciej się z nią zapoznać. A kiedy już zaczęłam czytać... Nie będę ukrywać. Znienawidziłam główną bohaterkę. Zachowywała się okropnie, małostkowo i, jak na swój wiek, bardzo niedojrzale. Nikt i nic się nie liczyło, oczywiście poza nią samą. Ona, ona, ona, ona. Poważnie się zastanawiałam, czy chcę tę książkę dalej czytać. Czy chcę oglądać to przedstawienie, które dla czytelnika przygotowała Libby. Było jednak coś w całej tej historii, co mnie przyciągało. Czytałam dość długo, po kilka rozdziałów dziennie, bo więcej nie byłam w stanie na raz strawić. Całość z każdą kolejną stroną stawała się coraz bardziej interesująca i mroczna. Pojawiało się coraz więcej z pozoru nic nie wnoszących wątków, które następnie zaczynały się ze sobą splatać i zacieśniać. W pewnym momencie, bliżej końca, niż początku, zaczęłam rozumieć, co tak naprawdę mogło mieć miejsce w styczniu 1985 roku. Spodziewałam się konkretnego rozwiązania, ale rzeczywistość zupełnie przerosła to, co uroiło się w mojej głowie.

Mroczny zakątek jest naprawdę tajemniczy i szokujący. Równocześnie napisany został w nie do końca przystępny dla czytelnika sposób. Co drugi rozdział przenosi nas w przeszłość i poznajemy zapis feralnego dnia minuta po minucie, godzina po godzinie. Za każdym razem "przemawia do nas" ktoś inny, dowiadujemy się więc co dana osoba myślała, w jakiej kondycji psychicznej była. I, jak dla mnie, do pewnego momentu nic nie zapowiadało tragedii. Z tych wszystkich relacji najlepiej czytało mi się Patty Day. Najgorzej - Bena. Jeśli zaś chodzi o teraźniejszość, to im dalej brnęłam w książkę, tym łatwiej mi było. W pewnym momencie straciła się gdzieś nienawiść do Libby, która z początku przerodziła się w obojętność, a później nawet w nić sympatii. Choć, nie będę owijać w bawełnę, raczej nie zaliczę jej nigdy do ulubionych bohaterek literackich.

Summa summarum Mroczny zakątek Gillian Flynn przypadł mi do gustu, ale nie powalił mnie na łopatki. Nie mogę więc po tej lekturze powiedzieć, że od tej chwili już tylko thrillery będą siedzieć mi w głowie. Wręcz przeciwnie, po tych pięciuset stronach z ulgą sięgnę po jakieś young adult albo fantasy, które w ostatnim czasie dużo łatwiej mi się przyswaja. Do lektury zapraszam niezłomnych, którzy wytrwać wystarczająco długo przy danej pozycji, oraz wielbicieli thrillerów, którzy nie borykają się z wątpliwościami, co do tego, czy dalej są ich wiernymi fanami. Do zapoznania się z Mrocznym zakątkiem zapraszam również tych, którzy po mojej opinii nie są pewni, czy to książka dla nich. Bo, a nóż widelec, ta właśnie powieść odmieni wasze życie?

Sil

Baza recenzji Syndykatu ZwB