Uczłowieczony bohater ("Major Hubal. Historia prawdziwa" Łukasz Ksyta)

"Major Hubal. Historia prawdziwa" Łukasz Ksyta
str. 308
rok: 2014
wyd. Iskry
Ocena: 5/6

Każdy kto choć trochę interesuje się historią na pewno kojarzy postać majora Hubala. W zasadzie to uważam, że każdy uważający się za Polaka powinien zaznajomić się tą postacią. Na pewno przyda się w tym opisywana książka, która w roku 2014, nakładem wydawnictwa Iskra, trafiła na półki księgarń. Twarda oprawa i ponad 300 stron tekstu niech nikogo nie przerazi, autor postarał się o to, aby pozycja nie tylko przyciągała wzrok swoją oprawą wizualną i niezliczoną ilością nierzadko unikatowych zdjęć i rękopisów, ale także najnormalniej w świecie dobrze się czytała. Pan Łukasz Ksyta jest zapalonym "Hubalczykiem" i dzięki tej na pozór opasłej książce pozwolił nam na poznanie drugiej strony niezwyciężonego żołnierza.

Książka Major Hubal Historia prawdziwa podzielona jest na trzy części. Z pierwszej z nich dowiadujemy się o pochodzeniu majora, jego młodzieńczych latach i początkach w armii oraz o osiągnięciach sportowych. W zasadzie ta część nadaje ludzką twarz legendzie Hubala. Dowiadujemy się, że nie tylko był to oficer ceniony przez dowódców i podwładnych, ale także doskonały sportowiec. Oprócz tego zapoznajemy się z jego prywatnymi sprawami i miłościami. W mojej opinii najciekawsze są informacje o młodzieńczych latach i pochodzeniu Henryka Dobrzańskiego.

Część druga to opis działań majora Hubala w trakcie kampanii wrześniowej i później. W tej części autor bardzo skrupulatnie opisał trasy przemarszu oddziału, kształtowanie się Wydzielonego Oddziału Wojska Polskiego. Przy wszystkich tych precyzyjnych opisach miejsc stacjonowania i ilości członków oddziału zabrakło mi przede wszystkim opisów działań bojowych. Miałem wrażenie, że oddział ten skupiał się na marszach i wyczekiwaniu na kontrofensywę aliantów zachodnich. Wydaje mi się, że autor chciał pokazać czytelnikowi jakim dowódcą był major. Co krok napotykamy na wzmianki o jego niesnaskach z formującym się państwem podziemnym. Ta część kończy się w zasadzie na opisie ostatnich chwil życia Hubala.

Pewną ciekawostką jest ostatnia część książki, czyli Aneksy, gdzie autor stara się odpowiedzieć na pytanie, gdzie znajdują się szczątki majora. Jest to znaczna część tej pozycji. Dalsza lektura zaznajamia nas z późniejszymi losami oddziału Hubala i związkami oddziału z Opocznem.

Autor dzięki swojej pasji i ciężkiej, wieloletniej pracy przedstawił nam odświeżone losy Hubala. Liczne wspomnienia członków oddziału i świadków, a także liczne tekst źródłowe złożone w spójną i logiczną całość stanowią doskonały obraz Henryka Dobrzańskiego i jego oddziału. Co prawda aż do lektury tej książki niezbyt interesowałem się postacią majora Hubala, bo jedynie jak przez mgłę pamiętam film widziany w młodzieńczych latach. Jednak mam pewną wątpliwość, czy ta książka to tak naprawdę prawdziwa historia. Lata mijają i prawdy pewnie nigdy nie poznamy, nigdy nie dowiemy się gdzie spoczywają szczątki majora, a jego historia we wspomnieniach współtowarzyszy broni i świadków tych wydarzeń coraz bardziej urasta do miana legendy.

Artur Borowski