Próba sił ("Restart" Amy Tintera)

"Restart" Amy Tintera

tom: I

cykl: Restart

wyd. MAG

rok: 2015

str. 304

Ocena: 4,5/6

Muszę szczerze przyznać, że zeszła mi całkiem długa chwila przy lekturze Restartu. Sama nie wiem, czemu tak długo czytałam tę książkę. Nie chcę, byście mylnie sądzili, że była nudna, mało wciągająca czy beznadziejnie napisana. O nie. Ale coś nie do końca mi w niej leżało. I tak czytałam, jeden, dwa czy trzy rozdziały dziennie i odkładałam powieść na stolik nocny. Wczoraj niespodziewanie natknęłam się na koniec i nie mam tu na myśli, że na przykład przez przypadek na nim otworzyłam książkę. Po prostu czytałam, wciągałam się coraz bardziej (w sumie jak nigdy wcześniej w przypadku tej pozycji), a tu nagle finał. Bohaterowie docierają do punktu zwrotnego i... Tak właśnie kończy się Restart. A jak się zaczyna? O tym nieco poniżej.

Wren Connolly, a w zasadzie Wren Sto Siedemdziesiąt Osiem od pięciu lat mieszka w ośrodku KORPu (Korporacji Odnowi i Rozwoju Populacji). Ze swojego ludzkiego życia niewiele pamięta. W sumie ze śmierci również. W głowie został jej dźwięk krzyku, jaki sama z siebie wydawała, gdy restartowała. Zwykle restarci odradzają się szybciej, Wren już nie dawano szans, nawet przeniesiono jej ciało do sali umarłych. W czasie jej śmierci rany postrzałowe, w skutek których zmarła zaczęły się zabliźniać. To też dość niezwykłe. Restarci są sami w sobie piękni, blizny Wren nie tylko ją szpeciły (na szczęście znajdowały się na klatce piersiowej), ale dodatkowo odróżniały ją od innych. Istnieje przekonanie, zresztą poparte dowodami, że ci, którzy najdłużej restartują, są "bardziej". Bardziej restartami. Bardziej piękni. Bardziej bezwzględni. Korporacji wykorzystuje restartów do opanowywania niepokojów społecznych. Do łapania buntowników. Do ścigania dorosłych restartów. To kolejny fakt - tylko dzieci i młodzież restartują prawidłowo. Dorosły restart wariuje. Ma nierówno pod sufitem. Trzeba się go niezwłocznie pozbyć. Tym zajmują się wyszkoleni przez KORP restarci. Wren restartowała 178 minut, stąd też jej numer przy imieniu. Uważana jest za jednego z najlepszych i najstraszniejszych restartów. W zasadzie z nikim się nie trzyma. Wykonuje rozkazy bez mrugnięcia okiem. Nie ma wyrzutów sumienia. Nie ma wątpliwości. Ma jedną przyjaciółkę - współlokatorkę Ever. Gdyby nie to, że ze sobą mieszkały, pewnie nigdy by się nie zaprzyjaźniły. Wren nie należała do przyjaznych restartów. Uwielbiała za to dzień, gdy przybywały żółtodzioby. Mogła wybrać restarta do szkolenia jako pierwsza. Zawsze wybierała najwyższe numery. Jej podopieczni prawie nigdy nie ginęli podczas szkolenia. Inni nie mieli tyle szczęścia. Tym razem jednak coś się zmieniło, bo Wren została namówiona, by wybrać inaczej. I tak trafiła na Callum'a Reyes'a. Numer Dwadzieścia Dwa.

Świat restartów jest przedziwny, ale i niezwykły równocześnie. Niestety - autorka nie przyłożyła się za bardzo do opisów. Mam wątpliwości co do tego, jak dokładnie restarci wyglądają i jak funkcjonują. Autorka zaznaczyła, że po restarcie umarli pięknieją, ich rysy się wygładzają, cera poprawia i jaśnieje. Równocześnie zaznaczono, że nie przypominają ludzi, że od razu po nich widać, że umarli. Że są przerażający. Ale nigdzie nie znalazłam wyjaśnienia, co w nich jest takiego strasznego. Gdyby nie tego typu niedociągnięcia, książka byłaby naprawdę znakomita. Zastanawiam się, co będzie w dalszych częściach i czy poziom serii pójdzie w górę. Mam taką nadzieję.

Ogólnie książkę polecam, szczególnie, że prezentuje temat, na który nigdy wcześniej w literaturze się nie natknęłam. Bohaterowie są ciekawie zarysowani, czasem denerwujący, a czasem wzruszający. Ogólnie powieść czyta się dobrze. Zachęcam was do lektury i do podzielenia się waszymi opiniami o Restarcie - Amy Tintery. 

Sil

Baza recenzji Syndykatu ZwB