Bez prawa do życia ("Pani Noc" Cassandra Clare)

"Pani Noc" Cassandra Clare

Seria: Mroczne Intrygi

Tom: 1

wyd. MAG

rok: 2016

str. 832

Ocena: 5,5/6

Don't tell the gods I left a mess
I can't undo what has been done
Let's run for cover
What if I'm the only hero left
You better fire off your gun
Once and forever
He said go dry your eyes
And live your life like there is no tomorrow son
And tell the others
To go sing it like a hummingbird
The greatest anthem ever heard
We are the heroes of our time
But we're dancing with the demons in our minds¹⁾

Seria Dary Anioła była jedną z najlepszych historii, jakie miałam przyjemność przeczytać. Kiedy więc dowiedziałam się, że Cassandra Clare pisze nową serię, w której powróci do tematu Nocnych Łowców wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Nie chcę. Nie pragnę. MUSZĘ. Poprosiłam. Książka przyszła. A ja się przeraziłam. Przeszło osiemset stron. Jak to ogarnąć? Naprawdę zwątpiłam, szczególnie że w tak grubych powieściach zawsze męczy mnie trzymanie tych tomiszczy. Trochę więc zwlekałam, nim się za nią zabrałam. A gdy już zaczęłam czytać, chciałam ciepnąć Panią Noc w kąt. Bo mnie nie wciągała. Bo jakoś nie potrafiłam się zagnieździć w tej powieści. A jednak… Z każdą kolejną stroną chciałam wiedzieć więcej i bardziej pragnęłam wracać do tej opowieści. Nawet nie wiem w której chwili utraciłam możliwość oderwania się od lektury. Zatraciłam się w niej i uparcie dążyłam do uchwycenia zdawałoby się nieuchwytnych niuansów tej książki. Mam wrażenie, że to mi się udało. Choć było ciężko. Szczególnie na koniec. Ale za samo zakończenie, epizod Clary i Jace'a bardzo dziękuję autorce. Bardzo.

Od wydarzeń z ostatniej części sagi Dary Anioła minęło pięć lat. Pięć lat, podczas których Nocny Łowcy starali się odbudować swoje siły, napisali nowe prawo, odcięli się od faerie i starali się żyć dalej. Emma Carstairs dojrzała, zrezygnowała z nauki w Akademii, niby przeżyła żałobę po utracie rodziców, ale nigdy nie wybaczyła i ciągle planowała zemstę. Nie wiedziała tylko przeciwko komu, bo z całą pewnością, przynajmniej według niej, jej rodziców nie zabił Sebastian. Choć była jedną z nielicznych, która tak uważała. Wciąż więc poszukiwała tropów, a by to robić, musiała oszukiwać, zarówno Clave jak i najbliższych jej ludzi. O wszystkim wiedział tylko jej parabatai Julian Blackthorn, choć i przed nim ukrywała niektóre elementy. Kiedy jednak w Los Angeles robi się niebezpiecznie, gdy zaczynają ginąć ludzie oraz, jak się okazuje faerie, a wszystko wydaje się być powiązane ze śmiercią jej rodziców, dziewczyna musi otworzyć się przed większą ilością osób. Musi też zdecydować, czy chce dalej w to brnąć, czy woli spokoju dla najbliższej rodziny, która jej pozostała – sierot jak ona – Blackthornów. Bo niewątpliwie jej poczynania mogą ściągnąć na nich wszystkich gniew Clave. Jaką podejmie decyzje? Jaką decyzję podejmie Jules? I, co chyba najważniejsze, czy ich więź parabatai przetrwa to, co zgotował im los, życie i ich własne umysły i cielesności? Czy na końcu tej historii wciąż będą sobie bliscy? Czy wciąż będą przyjaciółmi? A może kimś więcej? Bo chyba… nie mniej…

Pani Noc niezwykle mnie poruszyła. Decyzje, które koniec końców musiała podjąć główna bohaterka były z rodzaju tych, których nikt nigdy podejmować nie powinien. Trudno uwierzyć, że siedemnastolatka potrafiła zachować się dojrzale i poważnie, choć niewiele osób jej towarzyszących zdaje sobie sprawę, jak wiele ją to kosztowało. Jak bardzo cierpiała. I ile przyjdzie jej jeszcze z tego powodu znieść. Autorka ma w planach jeszcze dwa tomy tej serii. Mam nadzieję, że będą one dalej opowiadały o tej niezłomnej Nocnej Łowczyni. Liczę również na to, że autorce uda się wyjść z impasu i sprawi, że i dla Emmy zaświeci kiedyś słońce.

Zdecydowanie polecam.

Sil

¹⁾ Mans Zelmerlow - Heroes

Baza recenzji Syndykatu ZwB